Kakofonie.
Het is avond, heerlijk zwoel temperatuurtje in de kuip…maar wij vluchten naar binnen. De kakofonie buiten is niet om aan te horen. R&B, rap, soca…het knalt allemaal om ter hardst door elkaar over ‘onze baai‘! Elke zichzelf respecterende kleine bar heeft de Saturdaynight fever, da’s duidelijk.
Maar wíj kunnen wel vroeg op vandaag, zondag. Ik probeer de pannenkoekenmix van 'Aunt Jemima’ (Dr. Oetker van hier) uit. Makkelijk, enkel water toevoegen én lekker die dikke Amerikaanse pannenkoeken.
Nog nooit was het water in de baai zó rustig. Geen hoogopspattende fonteinen bij de vuurtoren. Ideaal weer om daar eens te gaan snorkelen…en na wat exploreren, lijkt het ons ook wel wat om er te duiken.
Mooi koraal - weinig vis.
Het is alweer bijna drie maand geleden dat we onze duikspullen opruimden. Alles bij elkaar zoeken en optuigen, wat een klus altijd, het zweet druipt van ons gezicht….blijkt ook nog dat mijn ademautomaat blijft blazen. Geen nood, in het vooronder hebben we (dank je, JM) nog een voorraadje van die dingen. Later krijgen we skype-gewijs deskundig advies van hem, het euvel is zo hersteld.
Veel vis is er niet te zien. Hele kleintjes, ja. Vanaf 10 m is er mooi hard koraal, rond hersenkoraal, elandsgeweikoraal (echt alsof een eland zijn gewei hier verloor), mosterdkoraal (mosterd over rotsen uitgegoten), hertshoornkoraal (honderden stekeltjes). Maar voor de superverwende duikers die wij zijn kan voorlopig niks tippen aan Bonaire. Wel om te noteren : een vuurworm van zeker 20 cm lang.
De rog die, vanmorgen tijdens het ontbijt vlak bij Jakker, hoog uit het water sprong, op zijn witte buik landde en zijn lange staart zwiepte, die rog laat zich niet meer zien.
Afscheid van Port Antonio.
Met douane en immigraties is het geregeld : wij vertrekken morgen uit Port Antonio. Voor ons de nummer 1 in de top 10 van havens in de Carieb. Schilderachtig, cruiservriendelijk aangenaam personeel, warme mensen in de stad.
We wachten niet langer op de simkaart uit België (heeft de algemene staking in ons land voor vertraging gezorgd?) en kopen hier eentje van Digicel.
We willen nog enkele plekken bezoeken, alvorens in Montego Bay uit te klaren voor Cayman Brac. Eigenlijk moet je dan in elke baai die je aandoet telkens weer een nieuwe ‘cruising permit’ vragen voor de volgende bestemming die je met naam en toenaam dient op te geven. Zo staat het in alle boeken. Maar de beambten hier hebben de zwervende zeilers, die alles niet zo strikt plannen, al lang begrepen en laten oogluikend toe dat we met de permit voor Montego Bay even langs de kust ‘hoppen’. Thanks a lot, man !