Dinsdag 10.01
Roeien.
Vanavond gaan we uit eten, bij Jean Jean die eigenlijk Alexandre heet. Hij zat in één van de kano’s die ons omzwermden bij onze aankomst. Eén dag op voorhand spreek je af, dan hebben hij en zijn vrouw Rosemina, de tijd om alles in te kopen.
Aperitief op Jakker want Emmy en Walter vieren vandaag hun 40ste huwelijksverjaardag!
Daarna roeien we naar de kant. Roeien, ja, niemand hangt zijn buitenboordmotor op de dinghy. We doen als de locals. Het pagaaien met één roeispaan werkt aanstekelijk bovendien is het niet ver.
Jean Jean.
Een tochtje van twintig minuten over het donkere zandpaadje tussen palmen en huisjes brengt ons bij Jean Jean thuis. De maan is nog niet op, je hoort begroetingen, Bonsoir, ziet de mensen pas als ze vlakbij zijn. Soms loopt er iemand een eindje met ons mee, wil ons de weg tonen, vertelt dat hij een neef is van Jean Jean.
Kaliko Bar en Restaurant.
Daar klinkt muziek, die moet het geluid van de generator verdoezelen. Een tuintje, twee tafels met stoelen. De hibiscus op tafel is van stof. Veel makkelijker dan elke dag een verse plukken. Voilà, Kaliko Bar en Restaurant.20
Wijn breng je zelf mee, de geserveerde vis is heerlijk. Rijst met bonen, amandelen en een lekkere kruidenkoek toe. Als de generator uitvalt (benzine op?) eten we verder in heerlijke rust, bijgelicht door een zaklantaarn. Onvergetelijke sfeer, vuurvliegjes in het donker tussen de struiken, concert van kikkers in de verte.
Er komen wat vrienden van Jean Jean langs, maar hij zit liever bij ons en laat zich het glaasje wijn smaken. Tot slot deelt hij trots zijn businesskaartje uit. Pas van de drukker in Les Cayes. De chef zelf vergezelt ons naar onze dinghy en geeft ons nog een stam bananen mee. Wat een belevenis!
woensdag 11.01.
Caille Coq.
Er is in het dorp (Caille Coq) een bakker. Eens kijken welk brood hij verkoopt. Om 9 uur gaan we op pad. Om 12 uur zijn we pas terug van onze expeditie. Nu zien we het dorp eens bij daglicht. Het zandpaadje langs de mangroven. Huisjes, geschilderd in de mooiste kleurtjes, kris kras verspreid. Sommigen met een omheining van palmblaren, paadjes van witte keien. Hier en daar een grazend paard, auto's zijn onbestaand op het eiland.
Het dorp werkt. Op een open plek doen vrouwen de was, in grote zinken schotels. Maar ik zie ook mannen aan de was.
Overal rondom ons worden netten gevlochten. Twee boten zijn in aanbouw. Mannen laden loodzware stenen uit hun boot. Die kunnen zo meedingen naar de titel van mister World. Eén en al glanzend bruine spieren, geen gram vet.20
Boulanger du Village.
We kopen ons brood bij de boulanger, zachte witte broodjes. Thuis noemen we dat sandwiches. Er vlak naast wordt hout gehakt, de oven moet gestookt.
Aan drie kleine tafels spelen vrouwen winkeltje. Shampoo, tandpasta, secondenlijm, balsem om haren stijl te maken ....de verpakkingen zien er smoezelig uit.
Schoolkinderen komen tijdens de speeltijd even met ons praten. Tonen hun boek 'Sciences'.
En overal worden de werkenden omringd door minstens evenveel kijkers en praters. Alles even relaxed en gezapig.
Zo moet het bij ons ook geweest zijn voor de komst van de automobiel.