De weergoden hebben ons een koufront op ons dak gestuurd en daarbijhorend regen en veel wind. We jakkeren verder met twee kleine zeiltjes.
De wasmachine hebben ze ook weer bovengehaald. We worden van hier naar daar gegooid en je voelt je maag als op de schommel.
Gisteravond was ik dus voor de tweede keer in mijn leven zeeziek...met alles erop en eraan...of liever eruit.
Nu gaat het al veel beter, als ik hier niet te lang blijf zitten.

 

Dat we niet alleen op de wereld zijn, weten we ook weer. Net passeerde een grote cargo die we op de AIS al langer zagen. Er moet ook een zeiler in onze buurt zitten, want hij riep de cargo op.

 

Nog ongeveer 185 mijl voor de boeg.