JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 18 December 2011

Voor entertainment hoeven we dit weekend zelfs niet de boot uit. Gisteren en vandaag : laatste zeilwedstrijdweekend van 2011 op het Spaanse Water. Van Optimistjes (zaterdag) tot grote zeiljachten  (zondag), iedereen doet mee. Bijkomende moeilijkheidsgraad , al die jachties op anker. Er wordt gewoon tussendoor gekruist.
En omdat we toch wel erg dicht bij de startlijn liggen, gaan we toch maar ankerop. Er is immers plaats vrijgekomen achter ons.

De bemanningen hebben veel plezier, dat hoor je wel als ze terug binnenkomen. Zeilen is fun.

Opti's en

grote zeiljachten, allen willen ze eerste zijn.

Hun wacht nu het papiergevecht met autoriteiten en verzekering. We duimen dat er snel een oplossing komt.  In deze kersttijd zou dat toch mooi zijn.

Kersttijd, ja, je kan er niet omheen. Op de radio klinken steeds meer kerstliedjes. Zelfs “Bakske vol met stro” kennen ze hier.
Wij doen ook mee.

Details

Created: 15 December 2011

Heel stillekes is het op de Jakker. Captain is ziek. Mijn verkoudheid heeft een (on)dankbaar slachtoffer gevonden. De microobjes zijn alleen sterker geworden.  Resultaat : Tony ligt al twee dagen plat.

Wat doe ik intussen, buiten hem van de nodige drankjes voorzien en mijn Reiki kunsten op hem botvieren? Ik poets de kajuit. Paaspoets wordt kerstpoets. Met deze temperaturen weet je het toch helemaal niet meer.  Alle kastjes worden opgeruimd en met azijnwater uitgeveegd.
De kasten met kleren hebben ook dringend een poetsbeurt nodig. Maar die bevinden zich in de ziekenboeg, waar stilte moet heersen.

Echt, bloesjes en rokjes die daar een tijd hangen, verspreiden een apart zoet schimmelgeurtje als je ze weer eens aantrekt. Wat kan ik anders doen dan ze één voor één wassen? Verluchten zal ook wel helpen. Dus ik zet zo vaak mogelijk de deurtjes helemaal open.  En dan, de kast uitsponsen met azijn, las ik laatst. Het proberen waard.  Tegen de vochtige tropenwarmte is weinig kruid (schimmel) gewassen.

Wat zeur ik, jij thuis, hebt wel andere zorgen. Al skypend met Karen, krijg ik de volgende vraag voorgeschoteld : "Hier vallen kleine witte dingetjes uit de lucht...ra, ra, wat zijn het? "
Later lees ik de krant : "Vele skipistes in de Oost kantons geopend !"

Jawade! Wij vinden het hier met 27° ('s avonds) nogal wat bewolking en regen af en toe, slecht weer. Cruisers beginnen weer lange broeken te dragen.
Winter in Curaçao.
Ik weet wat ik verkies. En die schimmellucht in onze T-shirts dat hoort er gewoon bij.

Details

Created: 13 December 2011

O ja, dit moest ik nog vertellen : de volle maan, weet je nog, die bij ons helaas niet tijdelijk verduisterd werd, heeft ons ingefluisterd : "Wachten!" We wachten dus op de goeie, niet té sterke wind. En mét ons wachten een aantal andere boten, want het ziet er de eerst week niet goed uit.
Het onderwaterschip moet ook nog maar wachten. De goedkope antifouling die we op Grenada, door kredietkaartperikelen, niet hebben kunnen kopen, vind je hier niet.
Dus : zie ons vorig statement hieromtrent: we willen geen 1.000 dollar op Jakkers onderkant smeren. Ben je gek!

Weet je wat? We gaan vanmiddag lekker "resort crashen". Met Jak varen we richting uitgang Spaanse Water. Daar waar de golven van de Caraïbische Zee op het strand spoelen, heb je Santa Barbara Plantation Resort (wat een mondvol) met het Hyatt Regency Hotel. We hangen de "pas toegekomen" hotelgasten uit...wandelen verkennend rond. Trakteren onszelf op een ijsje.
Mooie, klassiek Spaanse gebouwen en dito tuin. Naar ons gevoel iets te stijf. Geef ons maar de Club Med bij St. Anne, Martinique.

Terug aan boord horen we het radiojournaal. Eén van de vele dingen die ik mis : het gebabbel op Stubru, de muziek en de journaals. Hier op Curaçao komen ze een klein beetje in de buurt. De muziek is meestal ok (als je Bonaire niet meerekent, lang geleden, hoor). Tenminste als je de Amerikaanse kerstliedjes, waar je tenen van gaan krullen, even vergeet. Ik zie steeds die kerstscène uit “Alles kan beter” voor me. Mark Uytterhoeven, Guy Mortier en Rob Vanoudenhove zouden hier nogal succes hebben.

En dan is er elk uur het nieuws (uit Nederland, ja, dat wel) in onze eigen taal.
Maar een dramatische gebeurtenis als in Luik, daar zitten we echt niet op te wachten.
Goed nieuws…is geen nieuws.

Het Spaanse Water                                                               In de tuin van Santa Barbara Plantation.

Details

Created: 11 December 2011

Er wordt wat afgeklaagd door het bootjesvolk in België en Nederland : dat hun mooie boot zo afziet van het weer. Ze vervloeken de regen, dan weer de zon maar ook de vrieskou, de sneeuw...het is altijd wat.

Mensen, hou op met klagen en kom hier maar eens kijken. In de tropen gaat de slijtageslag wel drie keer zo hard. De zon en vooral haar uv stralen branden alles kapot.
Gelukkig zit ons grootzeil in de mast (daar kan geen zon aan) en hebben we een fantastische genua hoes die we echt steeds proberen op te trekken, zin of geen zin.

De buiskap, daarentegen, dat is een ander paar mouwen. De stiksels verdwijnen gewoon als...sneeuw voor de zon. Nu kan je dat ganse ding natuurlijk demonteren en naar de canvas shop brengen. Maar laat ons nu thuis zo een mooi naaimachientje gekocht hebben voor dit soort voorvallen. Aan de slag, dus.

De naald met klosje in het canvas steken, onderste draad door de lus, zo krijg je een perfecte stiksteek. Van 's morgens tot 's avonds wordt er gewerkt. Soms elkaar aflossend, soms samenwerkend, elk aan één kant : insteken, doorhalen, aantrekken. Langzaamaan krijgt onze buiskap weer prachtig-witte, sterke nieuwe naden.
Oeps, ik zat, al werkend, te lang aan dek in wind en zon. Die uv-stralen, sinds lang hebben ze ook mij weer te pakken.