JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 31 December 2011

31 december, 22 u. We lopen door de stille straten van Punda (het deel van Willemstad aan “onze” kant van de brug) richting Annabaai en de kade. Wij vinden het verdacht stil. Moet je hierheen voor het grootse oud-nieuw feest ver weg van de resorts? Maar Irwin en Babette zullen het wel weten, zeker. Ze kennen Curaçao al zo lang.

En ja, hoor, als we de hoek omslaan, zien we de eerste mensen bij het water. Op de pontjesbrug is het al “volle bak“. We lopen over de brug richting Otrobanda (Willemstad aan de andere kant van de brug) naar het Brionplein. Overal waar je kijkt, hebben families, groepjes vrienden zich “geïnstalleerd”. Tafels, stoelen, koelboxen met eten en drinken, glazen, borden…alles hierheen gezeuld. Ik zie zelfs een oma met schommelstoel.
Ook op de wiebelige pontjesbrug zit het vol picknickende, vrolijke feestvierders.

Pas op, dank zij Babbette zijn ook wij voorbereid. Vouwstoeltjes hebben we helaas niet aan boord, de brede paaltjes rondom het plein vormen een, weliswaar minder comfortabel, alternatief. De koeltas mét cava is toch het belangrijkst.

En nu doen we wat iedereen doet.
We luisteren naar de lokale band en de toespraken van notabelen.

We doen mee aan een lokaal reinigingsgebruik : een grote pot met smeulende kruiden en wierook staat midden op het plein. Een dansende slang van mensen, wit en zwart, vordert langzaam erheen en ieder voert een dansje uit boven die pot. De geur moet in je kleren dringen dan kan je gereinigd het nieuwe jaar tegemoet.

Maar vooral…we wachten met iedereen op de komst van 2012 en weten in de tussentijd niet waar het eerst kijken. Rondom ons is een parade op gang gekomen van opgetutte mensen. Mannen met blitse kleren en zware gouden kettingen, Amerikaanse rappers achterna. Vrouwen in superkorte blinkendgouden jurkjes en stretch rokjes, met duizelingwekkende stiletto’s. Wacht,...vóór in je hoofd een fout beeld verschijnt. Even niet vergeten dat de meeste vrouwen hier zó model hadden kunnen staan voor het beeldje “Moeder Aarde”. Voluptueus en overdadig, vooraan én achteraan. Een gekleurde man knipoogt naar Tony : “Vitamientjes voor de ogen”, zegt hij, breed grijnzend.
Eén slag volk ontbreekt : de klassieke cruiseschip Amerikaan met hoog opgetrokken witte sokken en witte Nike Air schoenen. Die zitten op zee nu.

Klokslag middernacht vallen mensen elkaar, zoals overal te wereld, in de armen. Kussen, knuffels, gelukwensen en meteen alweer overal rondom ons : vuurwerk. Zijn ze nog niet blut na de voorbije week?  Sleepboot Orca, die vlakbij de brug is komen postvatten, toe-oet zijn persluchttanks leeg.
Zo, ons tweede jaar in de Carieb is in stijl ingezet.

Details

Created: 29 December 2011

Vuurwerkgeur prikt in mijn neus. Rook doet mijn ogen tranen en ik stop mijn oren dicht tegen het oorverdovend geknal. Normaal zou je gaan lopen voor zo een oorlogstafereel. Wij echter, samen met een heleboel andere mensen, komen vanmiddag speciaal hiervoor naar Willemstad. Naar de grootste pagara-party op het eiland.

Pagara’s :
een begrip op Curaçao. Onze eerste heftige kennismaking ermee.
Het heeft alles te maken met het vieren van “oud en nieuw”. Ze beginnen er meteen na Kerstmis mee en gaan door tot nieuwjaar.
Overal op het eiland worden meterslange miljoenenklappers, rotjes of Chinese rollen, hoe je ze ook wil noemen, pagara’s dus afgestoken. De grootste knaller is een pagara van bijna één kilometer lang van het ene naar het andere plein in de stad, gesponsord door 17 bedrijven langs de Pietermaaiweg.
DJ’s en dranktentjes alom. Ambiance!
Het zit immers zo : op Curaçao gelooft met dat geld eerst verbrand moet worden om weer geld te maken...volgend jaar.!

Kantoren, bedrijven, ministeries, ze stoppen vandaag (vrijdag) allemaal om 12 u met werken en gaan de straat op om te vieren. We spotten zelfs de minister-president tussen het volk, gekleurd en blank, in pak, op hoge hakken, op slippers, in short!

{youtube}qA2ZsjLJUsM{/youtube}

Moe van het rondhossen, met zwarte voeten en de brandlucht nog in onze kleren en haren komen we terug thuis.
Daar gaat het geknal en het vuurwerk gewoon door want ook in de huizen op de heuvelachtige halve cirkel rond het Spaanse Water doet men mee. Wij zitten er met Jakker middenin. De felle Christmaswinds, die af en toe meer dan 25 knopen waaien, laten haar heen en weer dansen.

Wat een feest die laatste week van het jaar hier. Fantastisch om die echt lokale ambiance mee te maken. Hier doen we het toch voor.

Moeilijk me de kerstmarkt in Genk voor te stellen, waar mijn jarige zus het aan de telefoon over had.

Details

Created: 25 December 2011

Mea culpe. Mijn schuld! Het zal me nooit meer gebeuren.
Eén keer vraagt Tony mij om het hoofdluik van de kajuit te sluiten (normaal zijn taak), terwijl hij, vóór het slapengaan, de wifi-antenne binnenhaalt. Ik, al half in slaapmodus, vergeet gewoon dat te doen. Die regendans met de luiken ook altijd.
Net vannacht regent het een paar uur aan één stuk.
Ik sliep wel wat onrustig alsof er telkens iemand aan mijn arm schudde. Dat ik op moest…maar waarom?? Het alarm raakte nooit tot mijn actie-centrum.
Resultaat : vanmorgen een grote plas op de tafel, nog niet zo een ramp, maar in die plas liggen een paar dingen te soppen, wel erg.
Een externe harddisk met honderden films, de gloednieuwe e-reader, een pilotboek over Cuba, het mooie fotoboekje van Lyam dat ik gisteren toevallig nog eens bovenhaalde.

We zijn meteen klaar wakker. Actie!
E-reader werkt nog, kan tegen een druppel. Externe harddisk (niet echt kletsnat) ligt meteen al in de zon te drogen. Die moet maar een tijd op rust. Het boek : hier hebben we een probleem. De onderste bladzijden druipen … één voor één afdrogen en tussen al die pagina’s een stuk krantenpapier. Dito behandeling krijgt het boekje met mooi glanzende foto’s. Later hangen we die boeken over een touw te drogen. De inhoud lijkt gered maar mooi ziet het er niet meer uit. Gelukkig groeien kindjes supersnel en met die nieuwe baby in aantocht, dringt een nieuw fotoboekje zich toch op, niet, Stefanie en Bert?

Nu nog de tafel droogvegen en de vloer. De natte kussens buiten in de zon.
Lesje weer geleerd!...Voor hoelang ?

Details

Created: 24 December 2011

Zon.
Schitterend blauw is de vrijdagochtend. Zo kan het ook nog. We waren het al een beetje vergeten. Volop zon, wél 20 - 25 knopen wind. De luiken opengegooid, een frisse wind waait doorheen Jakker. Zalig.

Exotische kerstavond
“Ja, laten we het zo afspreken : de vrouwen trekken een kleed aan (= jurk voor de Nederlanders die, ik weet het, ons al gehuld zien in een tafellaken) en de mannen een lange broek en hemd!“  We zijn bij Normans en maken met Duitse vrienden-cruisers de afspraak om met Heilig Abend samen te dineren bij “De Kleine Wereld”. Leuk terras aan het water, mooi versierd, lekker eten !

Nadat we eerst skype-gewijs meegenoten hebben van de, door te veel aandacht bij het scherm,  bijna verbrande kalkoen ten huize van dochter en schoonzoon, gaan we op pad. De wind is gaan liggen, we raken droog en wel bij de steiger van het restaurant.

Exotisch zijn de bloemen rondom ons en de geluiden van de kikkers. Het gezelschap, iets minder exotisch, allemaal mensen die rond dezelfde periode besloten “te gaan varen” en nu toevallig hier samen zijn, is bijzonder gezellig.

Kerstdag in België
Kerstdag piepen we, ja, skype alweer, binnen in de huiskamer waar de ganse familie aan de (kerst)vlaai zit. Is dit een crèche of gewoon bij mijn pa thuis?
Geweldig om er even bij te zitten, al is de kwaliteit van het beeld maar zo zo, de wifi verbinding erg traag. 
Een steekje bezorgt het me natuurlijk wel als ik besef dat ik er andere jaren gewoon tussen zat.