JAKKER, a ship's journey

Tête à tête.
Kaarslicht. Fonkelende glazen. Bij Maxim's. Een heerlijk tête à tête etentje, dat heeft Tony wel verdiend. Wat heeft hij gewerkt de laatste dagen. Ik fungeer altijd als “hulpje”.

Eindelijk is de trommel voor de rolfok toegekomen bij Budget Marine (ze hebben flink moeten zoeken naar dat laatste stuk in voorraad en we krijgen het dan ook aan de helft van de prijs!!) Dat stuk moet nu vervangen worden om de genua weer makkelijk te kunnen oprollen. Sinds onze ervaring tijdens de oversteek naar La Blanquilla en Tony's kapriolen om het probleem tijdelijk op te lossen, hebben we geen vertrouwen meer in die rolinrichting. Vooraleer we verder zeilen moet dat hersteld.

Zwoegen in de regen.
Het is me het dagje wel om met dit werk te beginnen. Het regent bijna onophoudelijk maar dan is de temperatuur om te werken tenminste veel draaglijker. Eerst moet de mast naar voor overhellen om de spanning op de voorstag weg te nemen. Wanten losdraaien maar eerst markeren hoe ze stonden. Vervolgens wil dat stuk dat 14 jaar zijn werk deed, niet loskomen. Of wat had je gedacht? Zeewater, corrosie, aluminium op inox...meer uitleg is niet nodig, zeker. Maar Tony put uit zijn jarenlange ervaring met weerbarstig materiaal.
Hij schrikt de buurt op met zijn keiharde hamerslagen. Ook de slijpschijf komt eraan te pas en veel WD 40. Tegen de avond, ik had de hoop al opgegeven, geeft de metalen huls zich gewonnen. Het nieuwe stuk erop schuiven, daar vreest Tony voor. Wonder boven wonder is dat een fluitje van een cent.

Nog een dag werk om de mast terug op te spannen en het zeil, dat geleden heeft van het klapperen in die storm, te plakken.

Vroeg op.
Twee keer zijn we om 7 u al aan de slag, dan is er nog geen wind immers. Ik hijs Tony in de mast om nieuwe LED - lampjes te plaatsen. Zullen we nu ons eigen ankerlichtje; heel zwakjes  schijnend voor ons makkelijk te herkennen, nog wel opmerken in het bos van mastlichtjes?
Nog een keer vroeg op om de genua terug te plaatsen.

Wat doen ze toch op die boot, de ganse dag????

Spelen.
Ja, hoor, we zorgen ook voor ontspanning. Samen met de jonge Fransen van de Jotys gaan we nog eens snorkelen bij het "stoomsleepbootje". Het is zo een aandoenlijk zicht, dat wil je delen met anderen.
Zij lenen ons hun opblaaskayak en we peddelen wat rond in het mooie Spaanse Water met zijn talrijke inhammen. Het Spaanse Water waar we thuis veel over lazen. Toen lag Angelique II hier. Nu ontmoeten we sympathieke At en Dia in levende lijve. Zij hebben hun toer rond de wereld er opzitten en lieten zich zelfs niet uit het lood slaan door het zinken van hun eerste schip. Chapeau!!

Het donkere weer van de laatste dagen is opgeklaard nu en eindelijk hebben we voldoende stroom in de batterijen en ik een fikse verkoudheid, die maar niet wil overgaan.

Wat nu?
Volgende probleem : wat gaan we doen nu we weer kunnen zeilen?
Met argusogen houden we “www.passageweather.com” in de gaten. We zouden graag naar het noorden zeilen, Dominikaanse Republiek of zo. Maar daar zit veel wind aan te komen op het einde van de week, net als wij er zouden arriveren. Wind tegen bovendien.

Wachten dus. Als zeiler moet je over veel geduld en nog meer flexibiliteit in je hoofd beschikken...heb ik niet, vrees ik!

Zouden we tijdens dat wachten Jakker op de kant zetten en het onderwaterschip behandelen met aangroeiwerende verf? Ze wordt immers weer geplaagd door groen spul, eendenmossels en andere garnaaltjes op haar huid onder de waterlijn.
En wij zijn het beu om elke 14 dagen te krabben, al hebben we pas een “nieuwe” Colruytkaart in gebruik genomen.

Zullen we vanavond onder de volle maan overleggen wat te doen?