De zwarte pick-up stopt aan de stoeprand bij Karels bar. En daar zijn ze! JM en Karen. Wat een gevoel, hun weer vast te pakken. Dat is nog eens wat anders dan hun lachend gezicht te zien op skype.
En daar gaan we voor een paar weken duikvakantie. Maar eerst is het, klassiek, Sinterklaas en Kerstmis tezamen. Wat hebben ze weer allemaal meegebracht! Memorysticks, rugzakjes, zalfjes tegen muggenbetenjeuk, lijm om Jak te plakken, andere dingen die we bestelden. Maar vooral : Hasseltse speculaas. Liefst 3 kg. Dat wordt smullen.
Na een nachtje slapen beginnen we eraan, aan dat duiken. We vervoegen de groep van Time to Dive die vanuit Vlaanderen hierheen vloog, met dat doel. Ze verblijven in een mooi appartement met een housereef, Sara's smile. Genoemd naar een jonge marine biologe die overleed aan kanker.
Want je moet weten, Bonaire: één van dé drie topduikbestemmingen in de wereld heeft het rif namen en nummers gegeven. Zo een 90-tal spots zijn er benoemd. De drop-offs zijn allemaal vanaf de kant te bereiken, vlakbij dus. Dit is echt zeer speciaal.
Op nr. 32 (Something Special) ligt Jakker aan een boei. Deze spot verkenden we al op ons eentje, samen met Paul (Godot). Nu gaan we voor het grotere werk.
Het is nu donderdag, en we doen ten minste drie duiken per dag. Opnoemen wat we allemaal zagen, ondoenbaar. Het huisrif is nog maar een begin en zeer de moeite, met heel papegaaivissen en prachtige koralen en sponsen. Lionfish, de vis die ontsnapte uit een aquarium en hier tot vijand nr. 1 is verklaard, wegens niet op zijn plaats, zien we meteen de eerste dag. Prachtige vis overigens, googelen maar.
Vervolgens JM spelend met een grote murene, op zoek naar een hamerhaai die achter een groepje yellow fin tonijnen jaagt, onze aandacht trekkend op heel erg kostbaar zwart koraal, duizend andere dingen uitleggend mét gebaren, die niet in de cursus staan en die we toch begrijpen.
Ons begeleidend naar duikspots waar maar enkele mensen de toegang tot het rif kennen langs "smalle paadjes" tussen het vlijmscherpe koraal. Karen overal zijn rechterhand.
s' Avonds in bed duizelt het voor je ogen als je alles nog eens de revue laat passeren. Maar je beseft : dit is iets speciaals.
Schemerduiken, nachtduiken : het vraagt heel veel energie, maar we gaan ervoor. Jakker is enkel "ons bed" dezer dagen. Geen e-mails checken, geen tekstje schrijven! Geen tijd. JM is hier en van zijn mega-kennis van duiksites, grotten en natuurfenomen op het land moeten we nu gebruikmaken. Al de rest kan wachten...hoop ik dan maar.
Rijdend met de pick-up naar verre duikplekken doen we tegelijk aan sightseeing. Grotten met inscripties van de indianen, flamingo baaien, papegaaien, blowholes.
Maar het allermooiste tot nu toe? Het mushroom stone coral zo uit Alice in Wonderland gepikt of nee, de filmmakers deden hier inspiratie op. Cappadocië of een kabouterdorp onder water. Fascinerend mooi!
Snap je nu dat ik je verwaarloos én onze vrienden van de NOL, die wel moeten denken dat Jakker gezonken is. Dit berichtje vanop het terras van appartement Belmar moet dus even een teken van leven zijn.
Volgende teken wellicht ergens binnen een week.