Afscheid van Grenada mét foto's.

Details

 

Apekot:
Keihard roept Vuile Mong (en zijn Vieze Gasten) : “Het leven is een apekot“ uit de boxen. Eén van onze favoriete Vlaamse oldies, niet meteen zo geschikt voor de hobbyclub, vrees ik. Maar we voelen ons zo ongeveer 40 jaar jonger en dus gaan alle klusjes veel makkelijker. Stootwilhoezen eindelijk klaar.

Tijd voor de onderwatershow ten behoeve van onze huisvisjes. Met andere woorden borstelen en schrapen. Ze zijn weer met tientallen zenuwachtige exemplaren vandaag. Af en toe moeten we stoppen omdat ze elkaar verdringen, bijna in elkaars staart bijten en ons letterlijk voor de euh…handen zwemmen.

Barracuda :

's Avonds doen we ons te goed aan een ander soort vis. De barracuda bij Umbrella’s smaakt heerlijk. Deze strandtent is geliefd bij de erg luidruchtige medical students. Ons gezelschap is Vlaams dus bijzonder prettig. Dit is het afscheid van de twee Vlaamse gezinnen op Grenada. De kennismaking met hen, één van de vele verrassingen op onze reis.

 

Bye Gerrit, Viviane, Nico, Ronald en Ingeborg en een prettig kerstfeest met het bezoek uit België dat eraan komt.

Na drie maanden:

Boy, wat is het moeilijk om na drie maanden ergens te vertrekken.

 Je boot is een caravan geworden en moet nu klaargemaakt om wind en golven het hoofd te bieden. Enkel mede-zeilers weten hoeveel werk dat is.

Tussendoor doen we vers proviand in voor veertien dagen. Mij lijkt dat hier moeilijker dan op de Kaap Verden. Daar had je meer keuze uit echt “onrijp” fruit terwijl dat van hier snel rot is. Het zij zo.

Nog wat potten anti-fouling kopen, die zijn hier goedkoop…. Maar wat nu, onze Mastercard wil geen geld leveren….te gulzig geweest deze maand?

Zie mij hier nu zitten. 3u30 ‘s nachts en ik maar bellen met bank en BCC in België. Wat een goeie service, het gaat allemaal in orde komen. Op mijn blote knietjes dank ik Skype nog maar eens een keertje. Onze kredietlimiet optrekken, hadden we al vroeger moeten doen.

Het afscheid happy hour, een paar uur geleden, zit er ook op en tijdens een heuse meeting zijn met Godot en Zeevonk, die gelijk met ons vertrekken, radiofrequenties en tijdstippen van communicatie afgesproken.

Ik zwijg maar liever over de code red en de mogelijke manieren piraten te verslaan. Door het Carib-bier geïnspireerd en in hun op hol geslagen fantasie worden onze scheepjes heuse oorlogsbodems in de ogen van de scippers.

Salut, Grenada, het ga je goed. Nutmeg eiland zullen we niet vergeten.

 

{pgslideshow id=38|width=670|height=480|delay=4000|image=L}



 

 

 


Hobbyclub.

Details

 

Eerst even reageren op een comment. Als we internet hebben, lees ik die immers zorgvuldig.

Aan Lydia en andere geïnteresseerden : we willen volgende donderdag vanuit St. George’s (Grenada) pal west varen. Na 170 nm ligt daar dan Isla Blanquilla op je pad, dat is ten noorden van het bekende Isla Margarita (Venezuela). Nog 120 nm meer westelijk bezoeken we de prachtige Islas Los Roques eveneens Venezuela. Pareltjes van koraal gelegen ten noorden van Caracas. Dan gaat het verder via Islas Las Aves naar de ABC eilanden. Googelen maar!

Ongeveer 14 dagen zullen we zonder internet zitten en moet de communicatie dus via SSB radio.

 

Woensdag : Moet er nog water zijn??

Nee! Maar niemand luistert. Opnieuw een regendag.

Ik kom van de bookswap terug en haal dan maar meteen de naaimachine boven. Jakker wordt “hobbyclub“. Vlaggen stikken en beschilderen. Sinds de Nederlandse Antillen vlag is afgeschaft, meer werk voor vlaggenmakers : elk eiland zijn eigen vlag.

Op verzoek van de schipper knutsel ik ook hoezen voor de stootwillen, die, nu het donkerblauw bovenop aan het “smelten” is, onze boot zo vuil maken, dat zelfs “Doktor Power” (hét uit België meegebrachte wonderpoetsmiddel) er radeloos van wordt.

Als ik het allemaal een beetje beu ben, log ik in op Skype en daar gaan we voor een paar uurtjes kletsen met zussen en dochter. Vragen die je dan krijgt : wat doen jullie toch zo ganse dagen op de boot? Zie boven, en beneden, dus.

 

PA060430 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag : Kapsalon Jakker,

voor dames en heren, knippen en kleuren.

Dat haar knippen op het achterschip in volle wind, viel niet mee vandaag. Klant is eerst niet tevreden. Heeft geen geduld, die afgeknipte haartjes prikken op zijn huid. Baldadig, springt hij overboord. Na die afkoeling lukt de reddingspoging van de nekpartij gelukkig wel en heeft hij zelfs nog zin om mijn grijze haren weer netjes te camoufleren.

Met één oog kunnen we ondertussen de vissers gadeslaan die omzeggens “onder” de Zeevonk een grootse visvangst met wel 8 bootjes opzetten. De ganse dag zijn ze doende en ‘s avonds blijkt dat al die visjes gewoon aas zijn voor de grote vissersboten, die de hele lading komen ophalen.

Weer wat bijgeleerd.

PA070433 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Mini-zondvloed.

Details


Zondag:
Rustdag. Het hemels gezang flardt vanuit de kerk op de heuvel over de baai. Vandaag doen we niks. Ja, vergeet het maar! Het is een mega regendag. Hemelwater mag je niet afslaan. Dus water sleuren in jerrycans, tanks vullen, was doen. Te veel, te veel, hou op…alles zit vol.

Was drógen, da’s een ander probleem. Ik span wat waslijnen binnen. Hopelijk moet ik niet opnieuw beginnen morgen, de was stinkt snel als hij zo langzaam droogt.

Ons diner zit ook al in een emmer. Tony heeft zo maar even 7 visjes verschalkt in 5 minuten!
Als het regent, bijten ze prima…in een stukje Poolse worst.

Maandag :
Hot, hot. In plaats van langs het steile straatje lopen we door de eeuwenoude Sendall tunnel (1894) naar de stad. Voetgangers wandelen er in twee richtingen doorheen, waarbij ze je absoluut “Engels”(links) willen passeren. Opgelet, zelfs kleine vrachtwagentjes rijden erdoor, precies in het midden lukt dat net.


P9070375 (Medium)P9070376 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                 schoolmeisjes in de Sendall tunnel.


Altijd zijn we wel op zoek naar spulletjes. Nu bijvoorbeeld : haarklemmetjes. De veertjes roesten aan boord voor je ogen weg.  Niet makkelijk te vinden hier, zwarte madammen hebben dat niet zo nodig als ik met mijn fluthaartjes.

Iets te lang in de airco van een winkel en je krijgt kouwe voeten!!!! En als je buitenkomt, omhult de hete vochtige lucht je als een deken. Slechts het eerste moment voelt het heerlijk aan.

‘s Avonds bezoek van Véronique en Olivier van Fleur de Lys. Ze vertrekken morgen terug richting Martinique om dan in november voor een paar maanden naar huis te vliegen, naar Waterloo.

Dinsdag :
Zoals iedere morgen, met een slaapkop, schuifluik open…is me dat schrikken! Een levensgroot cruiseschip aan de terminal vlakbij. Van april is het geleden dat we nog zo een beest zagen.
Zoals met de zwaluwen…één cruiseschip betekent nog geen “lente”….maar zo stilaan komt het seizoen terug op gang.
3000 man meer in de stad vandaag. Boten en bootjes varen af en aan…maar namiddag verdwijnt al dat geweld mét de Emerald Princess al aan de horizon.

Ook voor ons nadert het vertrek uit Grenada. Tijdens gesprekken aan de bar heeft zich al een konvooitje gevormd dat volgende week samen richting Los Roques en Bonaire wil. Vanavond maken we aan boord van Godot kennis met het Zweedse koppel dat zal meezeilen met Paul en Anne-Mette.  Godot (Swann 66) zagen we voor het eerst tijdens de Antigua Sailing Week. De prachtige film over deze race neemt ons mee terug in de tijd.

 

 

Vakantie ? No way.

Details

Na wat heen en weer mailen met de “batterijen-boer“, het lijkt wel chatten, zitten we, voor we het weten, alweer in een busje op weg naar Budget Marine. Op Grenada is het eerder kunst een busje af te wijzen dan er eentje te pakken te krijgen. Als je één voet op straat durft te zetten, toeteren, wenken, gebaren, rijden ze achteruit, doen ze halsbrekende toeren om je in hun busje te vangen.

Op een vloek zijn we ter bestemming. Mister Nicholas, manager, zette de Vetus accu’s, drie dezelfde, al klaar. Opmeten, inspecteren : ok, die zijn van ons.

Vrijdagochtend 10 u 10 rijdt de bestelwagen van Budget Marine het terrein van de Yacht Club op. Vlug, vlug afladen, oude accu’s mee en wegwezen…een opgejaagde chauffeur, zelfs hier!

En zo blijft Tony maar werken. Batterijen plaatsen, schroeven zijn te lang…afzagen dus. Klusje voor mij : het ijzervijlsel heel goed opkuisen, want je wil geen roestplekjes op de banken. Ijzer wordt op een boot binnen de kortste keren roest. Voorbeeldje : mijn splinternieuwe garde, ijzer met plastic overheen, begint nu al uit elkaar te vallen.

Als hij één keer vertrokken is, dan is captain niet meer te stoppen. Zaterdag gaat hij gewoon verder. Er komen twee nieuwe 220 V stopcontactdozen, die wilde hij al zolang plaatsen. Hij is die verlengsnoeren doorheen de boot beu. Uitgerekend tegen de wand van onze grootste voorraadkast, daar gaat er eentje komen. Leegmaken die kast dus. Tafel en banken zien er weldra uit alsof we winkeltje gaan spelen. En ook de vloerdelen staan weer open, Tony moet bij zijn materiaal kunnen.
De boot weer één puinhoop. En net dat wat je nodig hebt, daar kan je nóg niet bij, omdat je…er bovenop zit. Waar kan je dit vloerdeel nu nog deponeren?
Een stom werkje wordt op deze manier een halve dagtaak !

Als alles klaar is, ziet Tony eruit alsof hij net uit bad komt, drijfnat van het werken bij 34°. Tja, wat wil je, oeps, de oven staat ook nog aan. Uitgerekend nu, temidden de chaos, ben ik koekjes aan het bakken. Koekjesmix (watertandend ergens vorig jaar thuis gekocht) : vervaldag : sept 2011!

Gelukkig : in twee stappen is Tony bij het achterschip en ik hoor nog net geen “kshhhh” als hij in het water springt.