Apekot:
Keihard roept Vuile Mong (en zijn Vieze Gasten) : “Het leven is een apekot“ uit de boxen. Eén van onze favoriete Vlaamse oldies, niet meteen zo geschikt voor de hobbyclub, vrees ik.
Maar we voelen ons zo ongeveer 40 jaar jonger en dus gaan alle klusjes veel makkelijker. Stootwilhoezen eindelijk klaar.

Tijd voor de onderwatershow ten behoeve van onze huisvisjes. Met andere woorden borstelen en schrapen. Ze zijn weer met tientallen zenuwachtige exemplaren vandaag. Af en toe moeten we stoppen omdat ze elkaar verdringen, bijna in elkaars staart bijten en ons letterlijk voor de euh…handen zwemmen.

Barracuda :

's Avonds doen we ons te goed aan een ander soort vis. De barracuda bij Umbrella’s smaakt heerlijk. Deze strandtent is geliefd bij de erg luidruchtige medical students. Ons gezelschap is Vlaams dus bijzonder prettig. Dit is het afscheid van de twee Vlaamse gezinnen op Grenada. De kennismaking met hen, één van de vele verrassingen op onze reis.

 

Bye Gerrit, Viviane, Nico, Ronald en Ingeborg en een prettig kerstfeest met het bezoek uit België dat eraan komt.

Na drie maanden:

Boy, wat is het moeilijk om na drie maanden ergens te vertrekken.

 Je boot is een caravan geworden en moet nu klaargemaakt om wind en golven het hoofd te bieden. Enkel mede-zeilers weten hoeveel werk dat is.

Tussendoor doen we vers proviand in voor veertien dagen. Mij lijkt dat hier moeilijker dan op de Kaap Verden. Daar had je meer keuze uit echt “onrijp” fruit terwijl dat van hier snel rot is. Het zij zo.

Nog wat potten anti-fouling kopen, die zijn hier goedkoop…. Maar wat nu, onze Mastercard wil geen geld leveren….te gulzig geweest deze maand?

Zie mij hier nu zitten. 3u30 ‘s nachts en ik maar bellen met bank en BCC in België. Wat een goeie service, het gaat allemaal in orde komen. Op mijn blote knietjes dank ik Skype nog maar eens een keertje. Onze kredietlimiet optrekken, hadden we al vroeger moeten doen.

Het afscheid happy hour, een paar uur geleden, zit er ook op en tijdens een heuse meeting zijn met Godot en Zeevonk, die gelijk met ons vertrekken, radiofrequenties en tijdstippen van communicatie afgesproken.

Ik zwijg maar liever over de code red en de mogelijke manieren piraten te verslaan. Door het Carib-bier geïnspireerd en in hun op hol geslagen fantasie worden onze scheepjes heuse oorlogsbodems in de ogen van de scippers.

Salut, Grenada, het ga je goed. Nutmeg eiland zullen we niet vergeten.

 

{pgslideshow id=38|width=670|height=480|delay=4000|image=L}