Reiki   (24-25/08/11)
Overal om je heen is er energie. Universele levensenergie : Reiki in het Japans. Als je nu die energie (trillingen) eens via je handen zou kunnen opnemen en doorgeven aan een ander (of aan jezelf) zodat die zich lichamelijk en geestelijk beter gaat voelen. Dat zou toch schitterend zijn.

Toen Joke (Zeevonk) mij vertelde dat ze Reiki master is, wist ik absoluut niet wat ik me daarbij moest voorstellen. Ze legde me één en ander uit, ik googelde wat. Zij kan dus anderen inwijden, opleiden, zeg maar, in die helingkunst. Op een boot kom je tot rust, je denkt meer na, je bent één met de natuur en staat open voor dingen als Reiki. Ikzelf geloof trouwens al veel langer in de kracht van de geest en onze gedachten. Logisch gevolg : woensdag en donderdag vaar ik richting Zeevonk om zo een inwijding te ervaren samen met Ylona en Mariska, twee Nederlandse zeilsters.

Twee dagen oefenen we handoplegging op onszelf en mekaar. We praten over aura, chakra’s, de Reiki leefregels, emoties. Alles op een bijzonder prettige, ongedwongen manier, helemaal gericht op de praktijk. Onmiddellijk te gebruiken, want geef toe, rugklachten, kniepijn, wie kent dat niet? Zeker als je op een boot leeft?
Iedereen heeft de gave, maar door verdringen van emoties blokkeren we de doorstroom van levensenergie. Joke zorgt ervoor dat het energiekanaal weer vrijgemaakt wordt.
En als dat gebeurd is, krijgen we ons “diploma” Reiki : eerste graad”.

Vreemd, thuisgekomen blijkt Tony met rugpijn te zitten. Meteen aan de slag dan maar.


Reiki1 002 (Medium)Reiki1 010 (Medium)Reiki1 009 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

Iréne  (26/08/11)
Over energie gesproken. Het immense energiemonster Iréne wervelt nog steeds rond. Amerika bereidt zich nu voor op haar komst. Mensen worden geëvacueerd, huizen zodanig dichtgespijkerd dat ze de orkaan kunnen trotseren. Wij leven mee met Erik en Margreet van de Liberty, onze zeilkompanen op één van onze eerste serieuze tochten, Tenerife - Kaap Verden.
Als je zo ver noordelijk bent als New Port of toch ergens in de buurt, mag je aannemen orkaanveilig te zijn. Nee dus! We lezen op hun site dat ze zelfs hun rondrit door het binnenland moeten onderbreken om hun boot stevig vast te gaan leggen. Alle spullen die aan dek liggen, moeten weg. Zijzelf gaan een paar dagen in een hotel logeren, zo wordt het ook iedereen aangeraden.

Laten we hopen dat Iréne zichzelf een beetje intoomt.


Hash  # 699   (27/08/11)

Zaterdag: hash-dag. Hahs nummertje 699. Het is droog. Het is warm. De jungleklim en -afdalingen wisselen mooi af met vrij platte stukken door weiland en op gebaande weg.
Het eerste gedeelte is wel erg lang stijl naar beneden. Dus….aan het eind komt er, logisch, een fameuze kuitenbijter van een helling en dan is er al, verrassend, de aankomst.

Belgenhash
Voor ons is deze hash: de Belgenhash.
Vóór het vertrek stelde Henk ons al voor aan Liesbet, Vlaamse, uit de omgeving van Lokeren. Ze woont aan boord van catamaran Irie, samen met haar Amerikaanse man en leidt al jaren een zwervend bestaan. Zij en haar vriendinnen horen vandaag bij de virgins!

Dan, bij het afmelden, hoort een man ons Vlaams spreken…Wat toevallig! Gerrit en zijn gezin, oorspronkelijk uit Olen, doen geregeld mee met de hash. Ze wonen op Grenada. Zij hebben hun droom, een leven opbouwen in het buitenland, waargemaakt.  Zijn hier, nu bijna een jaar geleden, begonnen met een toeristentreintje in St. George’s en omgeving. Cruisepassagiers maken er dankbaar gebruik van en ook buiten het seizoen blijkt het een succesvolle formule voor schoolreisjes, bruiloften en andere feestjes. (www.grenadadiscovertrain.com)
Heel toffe mensen, die Vlamingen in het buitenland. We vragen hen meteen op bezoek zondagnamiddag.

Lost
En dan zet een mededeling van de hash-master een domper op de après-hash. Een jongetje van 8 jaar is nog niet terug. Hij liep zomaar mee met de bende, alleen, zonder begeleiding.
Zijn mama wachtte hem bij de aankomst op. Liep rond met haar GSM met zijn foto. Mensen hadden hem gezien op het “runners”parcours. Maar als het je eigen kind niet is, let je er niet op of hij wel echt meevolgt naar de aankomst.
Het pad was wat onduidelijk dit keer. Wij hebben ook een paar keer “Are you?” moeten roepen. Als het goed is, hoor je dan “On, on” als antwoord, van iemand die op het “rechte” pad loopt !  
De hash start steeds om 16 u , duurt twee uur en daarna wordt het snel donker. Hashmaster Mike, gewapend met een sterke lamp, en een aantal vrijwilligers vertrekken onmiddellijk op zoek in de jungle.

Ons busje wacht niet. Via de verschillende cruisers-opstapplaatsen en een stop bij een barbecue jerk chicken kraampje raken we eindelijk terug bij marina Port Louis waar de dinghy van Johan (Kon Tiki) ligt. Dan is er al het bericht dat het jongetje terecht is en kunnen we, na een verkwikkende nightswim gerustgesteld naar bed.


 

P8270252 (Medium)P8280257 (Medium)