Ik mag het nu wel vertellen, ons geheimpje. Langzaam wennen we er zelf aan.
Zoon Bert heeft ook altijd zo zijn aparte manier om je dingen duidelijk te maken. Vorige week tijdens het skypen, onze aandacht was volledig bij het lachje met geluid van Lyam, wappert hij met een soort fotootje voor het scherm van de laptop. “We moeten jullie nog iets vertellen!”
Wat is dat? Een echo? Weer een babytje??
Ja, inderdaad, Stefanie, Bert en Lyam kijken uit naar een nieuw lid van hun gezinnetje!
Ergens volgend jaar in maart zal de uitbreiding er zijn. Helemaal volgens plan.
Opnieuw bezorgt het ons een schok. Erg egoïstisch denk ik : “Weer een kleintje dat we niet van dichtbij zullen zien opgroeien.“
Maar wat hadden we dan gedacht? “De natuur mot z’n loop hebben”, zo zei Wim Sonneveld het al.
En dan is daar natuurlijk de vreugde om dat nieuwe leventje, aan de kleintjes behoort immers de toekomst! Wij zullen onze plannen nog wel wat kunnen aanpassen, zeker.