Met enige bezorgdheid varen we weg van ons dorp-op-het-water : ankerplek vóór marina Port Louis, St. George’s. De wind en de swell krijgen kuren, tropical cyclone “Iréne”-kuren. Iréne passeert ons ten noorden, veroorzaakt veel regen, wind en swell eerst uit het noorden, later uit het westen. De “zeehuisjes” van het dorp zwaaien alle kanten op. Zullen de ankers het houden?
Vanmorgen zagen we al dat een Engels jacht tegen Zeevonk, die inmiddels aan een boei ligt, bonkte. Wat heb je eraan als je zelf vast ligt als een huis en een ander losslaat en jouw boot onzacht raakt?
Maar we moeten weg, want het is zaterdag - hashdag! Ken je dat gevoel? Na vorige keer waren we echt afgepeigerd, hadden vreselijk pijnlijke spieren…maar “nooit meer” wordt “misschien” en na een week doe je weer gewoon mee.
Een uur rijden we met het busje naar het startpunt. Een uur giet het water. Het stroomt in beekjes langs en over de weg. Wat staat ons te wachten? Zal er nog een pad zijn of moeten we door beekjes ploeteren?
Het verzamelen vóór het vertrek kan nog droog gebeuren. Bij onze eerste stappen echter wordt de regenknop op aan gezet.
Daar glibberen en roetsjen we weer, van boompje tot struik. Af en toe gestopt door die gemene lianen die zich rond je voet of been wikkelen en niet los te trekken zijn. Kijk uit, daar één rond je nek!
Maar met de technische instructies van Tony, in de bossen van Genk opgegroeid (zo zegt hij het zelf) geraak ik (stadsmeisje uit Hasselt) er wonderwel. “Pak je daar vast! Loop hier óp die bladeren! Laat je vallen tegen deze stam!” zo klinkt het steeds aanmoedigend.
Ok, ik ben een paar keer op mijn kont naar beneden gegleden en mijn broek ziet er niet uit…maar lol dat we beleefd hebben!
Laat ik maar zwijgen…de foto’s spreken voor zich.
{pgslideshow id=36|width=670|height=480|delay=4000|image=L}
Klik in de balk bovenaan op "Foto's" dan "Hash" en bekijk zo foto per foto voor wat ondertiteltjes.