JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 07 September 2011

Zeilers gaan vliegen. (6 september '11)
Een zeilershart moet tegen een stootje kunnen. Opnieuw moeten we afscheid nemen, dit keer van onze Duitse vrienden Gaby en Stefan. We helpen nog even een laatste paar extra touwen aan Pas de Deux te bevestigen. Die moet, in de haven, alleen, de orkaan kunnen doorstaan. Zij vliegen, voor een vijftal weken, naar huis. Zullen we nog hier zijn bij hun terugkomst of net weg? Niks is zeker.

We geven er met de Duitse, Nederlandse, Zwitserse vrienden nog eens een ferme lap op tijdens het happy hour maandagavond. In de toekomst wordt het dan mailen of skypen om iets van elkaar te vernemen.

Vlaanderen (en Nederland) Vakantieland in Grenada.  (7 september '11)
Hier zitten we dan met zijn vijven klaar in busje nr. 6. Dit gaat écht richting Seven Sisters Waterfall…als het vandaag nog vertrekt tenminste. Te midden van het hectische gedoe van mensen en mini-busjes bij het busstation, plukt een slimme chauffeur ons, vijf witneuzen, er feilloos uit. Seven Sisters? Ja, ja.
Bob (Pauwke), Joke en Henk (Zeevonk) en wij maken ons eigen Vlaanderen Vakantieland vandaag.
We zitten zowat ter plekke te smelten, er staan al kleine plasjes water onder onze stoel, als de “driver” toch eindelijk de airco aanzet en even later zelfs wegrijdt. Zijn busje is eindelijk volgeraakt.
En daar gaan we voor een zoveelste overweldigende rit. Hier op Grenada bestaan immers geen gewone wegen. Alles gaat meteen steil omhoog. Je ziet prachtige bergen, valleien, huisjes en huizen en overal dat oorverdovende groen.
Nooit is het landschap saai en voor je het weet, ben je er al.

Gids.
Er is een heus loket want je loopt over privé terrein en je moet 5 EC$ betalen (1,5  € of zo). Je mag een bamboe stok uitkiezen. Een gids biedt zijn diensten aan. Cliffon: zijn outfit is geknipt uit de vlag van Grenada en wordt vervolledigd met waterslofjes in dezelfde kleuren. We kunnen zijn pretoogjes niet weerstaan. Hij mag ons rondleiden.
En daar gaan we. Cliffon hakt schors van de kaneelboom, klimt in de guaveboom en gooit handig vruchten naar ons. Callaloo, yam, ananas, vele soorten bananen alles ontmoeten we gewoon op ons pad. Je struikelt gewoon over al "onze" vensterbankplanten. Een haag van sanseveria's. Ooit gezien?

Nutmeg.
Maar dan is daar de “nutmeg”. Het symbool van Grenada : de muskaatnoot. Als de vrucht rijp is, piept de noot tussen het vruchtvlees. Noot die in prachtig vuurrode foelie zit, als in een plastieken omhulsel. Heel kunstzinnig. De nutmeg staat in hun vlag. Toen ik dat ding schilderde, dacht ik dat het een vlammetje was…..
Grenada was tweede belangrijkste wereldproducent tot Ivan 80 % van de  bomen verwoestte. Maar ze vechten zich terug naar die plaats. Ik kocht hier zelfs spray van nootmuskaat tegen stijve spieren en spierontstekingen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En dan beginnen we aan een mini hash naar de twee onderste falls. Modderig, langs enorme netels, en razor grass! Nog even over de rivier en dan kunnen we in de pool duiken. Koud, zeg.
Showman Cliffon geeft ons nog een toemaatje : een salto vanaf de bovenste van de twee watervallen, maar eerst even wat ganja rollen. Om moed in te roken?
De weg terug vinden we zelf wel. Het wachten op het busje gebeurt nu op een muurtje langs de weg, koeler toch. En het eten in de stad kikkert ons weer helemaal op.
Naar de mace spray, waarvan Cliffon ons vertelde, die gemaakt is van foelie en die nog veel sterker is dan peperspray, gaan we zeker eens op zoek.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Poetsen. (8 september '11)
Namiddag zijn we in onze duikuitrusting en met heuse steekmessen nog maar eens de beestjes en plantjes op onze romp te lijf gegaan. Een paar flessen lucht heeft het ons gekost, maar nu blinkt hij. Het is af en toe wel lastig, als je nog enkel heel veel luchtbellen, gevangen tegen de romp, kan zien. Een beetje duizelig van het omhoogkijken en overdekt met honderden zeevlootjes (of hoe heten die beestjes) die hun heil elders zoeken als je ze wegjaagt, proberen we uit het steeds woeliger wordende water te komen.
Komt er slecht weer opzetten?
Maar wij vallen doodmoe in slaap. Onderwater werken is een job apart, hoor.

Details

Created: 04 September 2011

 

9 september 2011: Hot News !!!

We zijn vanmorgen in alle vroegte, na een nacht om snel te vergeten, naar Prickly Bay (7 nm naar het zuiden) gevaren. Vooral de meisjes-hurricanes spelen ons parten. Maria, nu nog een tropische storm, wervelt vannacht en morgen tussen Dominica en Guadeloupe door, verder naar het westen. 323 nm is de afstand tussen haar en ons. Toch slaagt ze erin Jakker heen en weer te gooien alsof we op de oceaan zitten. Maar hier in Prickly kruipen we terug in bed om wat slaap in te halen.

 

Skype.
Het bekende geluidje, pwieeeoep, van skype klinkt en dan het volgende tekstje : “Heb je zin om even te skypen? Lyam ligt hier langs me op het bed en hij is in “form”!”
Ja en of dat leuk zou zijn.
Zich volledig van zijn belangrijkheid bewust, geeft hij een demonstratie “buik-rug rol en terug” ten beste en aan het eind van ons praatje met Stefanie, lukt ook zijn leeuwimitatie, dat is zijn nieuwste stemoefening. Hij schatert, brabbelt en grijpt naar ons gezicht op de laptop, of…dat maken we onszelf toch wijs.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook met Karen en Jean-Marc hebben we een lange babbel. We luisteren naar het spannend verslag van hun duikkamp in Cavalaire, hebben het over een leuk nieuw initiatief: Leuven Beach en hun volgende bezoek aan de Jakker op Bonaire.

De verschillende contacten met vriendinnen, zussen, dochter, via facebook chat en msn messenger, geven heerlijk verfrissende energie. En dat doen ook de mails en de reacties op onze blog.

HHH  # 700.
Energie, die we onder meer nodig hebben voor de hash. Bestaat er zoiets als hashverslaving (nee, denk nu niet aan ganja, die andere "hash")?
Maar die 700ste moeten we toch meedoen, niet. Het wordt er eentje van formaat. Voormiddag vangen we nog 80l water (reactie op mijn klaagzang) dus dit wordt een modderige versie.

Touwen.
Enorm veel volk bij de inschrijvingen. 600 mensen, waaronder de Prime Minister, alsjeblief.
We starten door en langs een rivier, steken die over en dan leidt het pad door de bosjes naar een helling….. “Oh, my God“, klinkt het achter mij. En echt, ik denk hetzelfde. Moet ik daar naar boven? Voor ons hijst een mensenketting zich aan touwen naar boven, tientallen meters hoog?! Maar terug kan ook niet! Dacht ik toen. Nu weet ik, dat we, helemaal fout, op het runners parcours zaten. Ik hàd dus op zoek kunnen gaan naar het “walkers” pad.

Hup, naar boven dan maar. En eigenlijk valt het allemaal best mee. Met de zwarte, afgedankte legerhandschoenen van zoon Bert lukt dat optrekken wel. Maar vóór ons schiet het niet op en het lange wachten speelt ons parten. Dan worden we hapklare brok voor de vele steekvliegjes en muggen. We kunnen immers niks doen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ambiance.
Uitgeput vat ik de weg terug, die nu nog enkel naar beneden kan voeren, aan. De lifeband, het eten en drinken brengen ons snel terug op krachten.
Zozeer zelfs dat we , met ons busje naar huis, voorbijrijdend bij het grote busstation, wel mee zouden willen genieten van de ambiance hier. Massa’s volk, loeiharde muziek, zaterdagavond feest. The place to be!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zwembad.
Maar we moeten fris zijn voor zondag. Gerrit (de "trainman" zoals hij hier al heet) haalt ons op en we rijden in een tiental minuutjes, langs de overdadig groene omgeving, naar hun huis bij één van de baaien in het zuiden van het eiland. De knalgele trein staat op de oprit. Enorm zo een huis, als je de boot gewoon bent. En zo warm. Tot ‘s avonds blijft het opgewarmde stenen huis gloeien als een oven. Gelukkig is er het lauwe zwembad. Als je er lang genoeg inligt, voel je je toch wat afkoelen. Hond, Sarah, zorgt voor de animatie. Grote hilariteit als ze, dik tegen haar zin, toch eindelijk in het grote bad sukkelt.
We maken kennis met Ingeborg, ook Vlaamse, en haar Grenadese (zeg je dat zo) man, Ronald.
Heerlijke avond. Met frietjes en kip op de barbecue !