Zeilers gaan vliegen. (6 september '11)
Een zeilershart moet tegen een stootje kunnen. Opnieuw moeten we afscheid nemen, dit keer van onze Duitse vrienden Gaby en Stefan. We helpen nog even een laatste paar extra touwen aan Pas de Deux te bevestigen. Die moet, in de haven, alleen, de orkaan kunnen doorstaan. Zij vliegen, voor een vijftal weken, naar huis. Zullen we nog hier zijn bij hun terugkomst of net weg? Niks is zeker.

We geven er met de Duitse, Nederlandse, Zwitserse vrienden nog eens een ferme lap op tijdens het happy hour maandagavond. In de toekomst wordt het dan mailen of skypen om iets van elkaar te vernemen.

Vlaanderen (en Nederland) Vakantieland in Grenada.  (7 september '11)
Hier zitten we dan met zijn vijven klaar in busje nr. 6. Dit gaat écht richting Seven Sisters Waterfall…als het vandaag nog vertrekt tenminste. Te midden van het hectische gedoe van mensen en mini-busjes bij het busstation, plukt een slimme chauffeur ons, vijf witneuzen, er feilloos uit. Seven Sisters? Ja, ja.
Bob (Pauwke), Joke en Henk (Zeevonk) en wij maken ons eigen Vlaanderen Vakantieland vandaag.
We zitten zowat ter plekke te smelten, er staan al kleine plasjes water onder onze stoel, als de “driver” toch eindelijk de airco aanzet en even later zelfs wegrijdt. Zijn busje is eindelijk volgeraakt.
En daar gaan we voor een zoveelste overweldigende rit. Hier op Grenada bestaan immers geen gewone wegen. Alles gaat meteen steil omhoog. Je ziet prachtige bergen, valleien, huisjes en huizen en overal dat oorverdovende groen.

Nooit is het landschap saai en voor je het weet, ben je er al.

Gids.
Er is een heus loket want je loopt over privé terrein en je moet 5 EC$ betalen (1,5  € of zo). Je mag een bamboe stok uitkiezen. Een gids biedt zijn diensten aan. Cliffon: zijn outfit is geknipt uit de vlag van Grenada en wordt vervolledigd met waterslofjes in dezelfde kleuren. We kunnen zijn pretoogjes niet weerstaan. Hij mag ons rondleiden.
En daar gaan we. Cliffon hakt schors van de kaneelboom, klimt in de guaveboom en gooit handig vruchten naar ons. Callaloo, yam, ananas, vele soorten bananen alles ontmoeten we gewoon op ons pad. Je struikelt gewoon over al "onze" vensterbankplanten. Een haag van sanseveria's. Ooit gezien?

Nutmeg.
Maar dan is daar de “nutmeg”. Het symbool van Grenada : de muskaatnoot. Als de vrucht rijp is, piept de noot tussen het vruchtvlees. Noot die in prachtig vuurrode foelie zit, als in een plastieken omhulsel. Heel kunstzinnig. De nutmeg staat in hun vlag. Toen ik dat ding schilderde, dacht ik dat het een vlammetje was…..
Grenada was tweede belangrijkste wereldproducent tot Ivan 80 % van de  bomen verwoestte. Maar ze vechten zich terug naar die plaats. Ik kocht hier zelfs spray van nootmuskaat tegen stijve spieren en spierontstekingen.

 


P9070330 (Medium)P9070333 (Medium)P9070337 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En dan beginnen we aan een mini hash naar de twee onderste falls. Modderig, langs enorme netels, en razor grass! Nog even over de rivier en dan kunnen we in de pool duiken. Koud, zeg.
Showman Cliffon geeft ons nog een toemaatje : een salto vanaf de bovenste van de twee watervallen, maar eerst even wat ganja rollen. Om moed in te roken?
De weg terug vinden we zelf wel. Het wachten op het busje gebeurt nu op een muurtje langs de weg, koeler toch. En het eten in de stad kikkert ons weer helemaal op.
Naar de mace spray, waarvan Cliffon ons vertelde, die gemaakt is van foelie en die nog veel sterker is dan peperspray, gaan we zeker eens op zoek.

 

 

 

P9070347 (Medium)P9070350 (Medium)P9070354 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 

 

sevensisters 012 (Medium)sevensisters 021 (Medium)sevensisters 026 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 





Poetsen. (8 september '11)
Namiddag zijn we in onze duikuitrusting en met heuse steekmessen nog maar eens de beestjes en plantjes op onze romp te lijf gegaan. Een paar flessen lucht heeft het ons gekost, maar nu blinkt hij. Het is af en toe wel lastig, als je nog enkel heel veel luchtbellen, gevangen tegen de romp, kan zien. Een beetje duizelig van het omhoogkijken en overdekt met honderden zeevlootjes (of hoe heten die beestjes) die hun heil elders zoeken als je ze wegjaagt, proberen we uit het steeds woeliger wordende water te komen.
Komt er slecht weer opzetten?
Maar wij vallen doodmoe in slaap. Onderwater werken is een job apart, hoor.