JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 25 September 2011

Vredig is de zondagavond in de jachthaven, Port Louis. Maar knalheet, nog steeds…nochtans is de zon toch al een paar uur onder. Toch is het benedendeks gratis sauna Jakker. Vroeger gaven we daar veel geld aan uit.  Sauna: één van onze liefste bezigheden op sombere winterdagen. Nu hebben we moeite ons de lol daarvan voor te stellen.

We willen nog eens een filmpje kijken en proberen iets nieuws uit. Ons TV scherm plaatsen we op de kuiptafel buiten, stroom nemen we van de 12 V stekker. Gezellig met een drankje en de nodige kussens nestelen we ons naast elkaar op de bank. Je voelt hier wat wind en het is er een paar graden koeler dan binnen. De volgende film in het rijtje, gekregen van Joke: The Patriot. Ja, die zagen we lang geleden al, maar who cares!

Als we goed en wel ín de film zitten, begint de preacher man op de heuvel achter ons in de luidsprekers te oreren. De hallelujahs klinken steeds luider, zijn stem slaat over, hij donderpreekt erop los, met luide, piepende halen ademt hij in…klinkt niet zo gezond. Het geluid maar wat harder en we concentreren ons opnieuw.

Daar begint in een cafeetje iets dichterbij een bandje te spelen.
Zouden we beter een stapje in de wereld zetten? Nee, laat maar, veel te warm!

De prediker op de heuvel lijkt in trance en krijgt het pas véééél later te warm . Dan proberen wij, met de ventilator pal op ons gericht, de slaap te vatten.

Details

Created: 24 September 2011

Man, man, zelf aan je boot werken in de tropen, is dat wel een goed idee? De kans dat je vrouw het gewoon afbolt, is bijzonder reëel. Dan kost het je natuurlijk nog meer dan de vette rekeningen van de werven hier als zíj de klussen opknappen.  

Maar je bent cruiser en wereldzeilen is gelijk aan : werken aan je boot op exotische plekken. Je bent mans genoeg, je werkt zelf aan je boot, bovendien betrouw je niemand buiten jezelf. Aan dek heb je dus af te rekenen met een alles verschroeiende zon en benedendeks zit je gewoon in een sauna te werken. Ooit geprobeerd? September immers de warmste maand, hier, remember.

Je humeur is wel eens beter geweest, klopt. Dan loopt er zo een hulpje rond aan boord, die zich totaal onzichtbaar probeert te maken. Dat ook ís op de meest ongelegen momenten, bijv. wanneer ze ergens gereedschap moet komen aangeven of met een half woord, dingen dient te begrijpen.

Je kan je voorstellen: Jakker is even verre van een huisje “Weltevree”. Ik moet daar geen tekeningske bij maken.

Mijn schipper voelt zich alsof ze hem hebben willen vierendelen! Als een slangenmens heeft hij in de catacomben van de Jakker gewerkt de laatste twee dagen, voor de gelegenheid waren ze omgebouwd tot sauna. Helemaal in het achterschip bevindt zich de ophanging van het roer. De rubberen bus en het bovenste lager moeten vervangen. Die rubberen bus is uitgesleten en we willen niet meer met achteropkomende golven gaan zeilen met dat ellendige gepiep aan onze kop en het hoorbare bewegen van het roer.

Hoe Tony het gedaan heeft, vraag het me niet, maar hij is erin geslaagd, terwijl Jakker in het water ligt, die ijzeren blok met het lager, aan dek te toveren.  Zijn hoofd en armen raken amper door de opening in het achterschot, hoe zet je dan ook nog kracht? Ik weet het niet.
Net toen de moed hem in de slippers gezakt was en zijn humeur beneden het vriespunt, komt Henk toevallig een kijkje nemen. Hij wringt zijn lange lijf ook in één van de achterkajuiten en samen nemen ze nog eens alles in ogenschouw. Plots lukt het wél met behulp van autokrik en een houten blok dat ijzeren kreng los te krijgen. Wat een begrijpend, meedenkend klankbord al niet kan verrichten!

Ovaal was de opening voor de roerkoning geworden. Heel wat hamerslagen later is die weer perfect rond en in het plaatselijke atelier lassen ze er twee verstevigingen op.

Een dag later, is alles perfect teruggeplaatst.
Er zal veel Reiki aan te pas moeten komen om die zwaar aangeslagen spieren en gewrichten van de schipper weer in orde te krijgen ! Maar dan kan ik tenminste toch ook míjn steentje bijdragen en op deze manier worden, onder totale ontspanning, ook alle andere plooien weer gladgestreken.

De goeie afloop willen we vieren en als Frits en Marianne van Atlantis II ons meevragen voor sushi, hoeven we niet na te denken. Lekker exotische afsluiter van een paar bewogen dagen!

Details

Created: 20 September 2011

Om ons te verfrissen moeten we nu naar het piepkleine zwembadje van marina Port Louis. Niks meer eventjes in zee springen. Nee, we liggen nu, wat een luxe, aan een heuse steiger.  Dat is van april in Guadeloupe geleden. Water uit de slang, vlakbij. Elektriciteit uit de kabel (niet nodig).  Gratis wifi. Er is zelfs kabel TV, als we dat zouden willen! En…de mooiste douches van de ganse West-Indies, ja, nog een naam voor de Caraïben.

Redenen zat om hierheen te komen :
Tony moet klussen aan het roer.
Jakker kan wel eens een grondige poetsbeurt gebruiken.
Ophelia (wie bedenkt die mooie namen voor stormen en orkanen?) passeert ten noorden van ons in het weekend en men voorspelt al vanaf morgen hoge, onaangename golven op de ankerplek.
En : we hebben wel eens wat luxe verdiend, niet?

Meteen al namiddag ruimen we de twee achterkajuiten leeg en Tony begint eraan . Hij wil een nieuwe rubber plaatsen in het bovenlager van het roer. Of dat zal lukken zo zonder uit het water te gaan? Duimen maar.
Ik ga in "low profile" modus lees ik ben er enkel als er mij iets gevraagd wordt.

Onze buren, de Zeevonkjes, zelf ook hard aan het werk met het maken en plaatsen van een nieuw bimini dak én zonnepanelen, zullen we even moeten missen. Maar we kunnen wel teren op de gezellige avond van gisteren bij ons aan boord. Lasagne, met (licht) groene flits op het menu!

Details

Created: 17 September 2011

Vlinderdasje : (14.09.’11)
Bob (Pauwke) ontvangt ons in stijl op zijn Etap 32 (echt Belgische boot). Hijzelf een mooi vlinderdasje om zijn blote nek, boven een al even blote bast. Zijn boot getooid met : de eigenaarsvlag, de Vlaamse Leeuw  (ter ere van Jakker), het Nederlandse  oranje, blanje, blauw (voor Zeevonk)! De hapjes zijn ever lekker als verrassend. Om duimen en vingers af te likken. Heerlijk overgoten met champagne en wijn. Dit alles om…afscheid te nemen. Ja, weer een afscheid. Bob vertrekt naar het zuiden. Wij zullen hem niet meer zien, want binnen een paar weken hopen wij west te zeilen.
Bye Bob, we hadden een leuke tijd samen. De boeken, die ik cadeau kreeg, blijven een toffe herinnering.

Chicken Roti : (15.09.’11)
True Blue Resort organiseert cooking classes. Elke week hoor ik de aankondiging op VHF kanaal 68 ( het nieuwsnetje in Grenada). Vandaag schrijf ik me ook in. “Shademan” (dé buschauffeur voor cruisers op het eiland) pikt ons op. Hij maakt een hele rondrit langsheen de verschillende baaien om alle gegadigden te verzamelen, dropt ons na een uur netjes bij de ingang van het resort. Daar beginnen Esther en Omega hun showtje. Omega : volumineuze mama, luide stem, veel praats en kokin Esther : beetje gespeeld timide, maar weet van koken. Stijl Felice en Herwig van Hove (1000 seconden) . Ze leren ons vandaag een heerlijke chicken roti maken. Hét gerecht van de Carieb. Als je dat niet kent, ben je niet echt hier geweest.
Voor we de terugreis aanvatten, krijgen we een flinke portie te proeven. Zo, eten hoeven we ook niet meer vanavond.  

Als we in marina Port Louis arriveren, is het happy hour in volle gang. Maar er roert ook wat in de lucht boven de bergen. Pikzwart is het daar en binnen de kortste keren loeit er een stormwind over de baai en staat alles blank. Zelfs het restaurant, zonder ramen of deuren, biedt amper bescherming tegen het natuurgeweld. De kleine kindjes van een gezinnetje dat zich net wat verfriste in het zwembad, staan een beetje verloren, met grote ogen, in zwembroekje, rond te gapen in het restaurant, terwijl papa en mama zich haasten ze wat kleertjes aan te trekken.
Wij, tamelijk zeker dat onze Jakker goed vastligt, wachten tot de bui overtrekt. In andere baaien slaan boten op drift.

Slecht nieuws. (16.09.’11)
Het is half acht, het Grenada netje. We luisteren naar de dankbetuigingen voor de hulp tijdens het onweer van gisteren. Maar wie komt daar aanvaren? Pauwke! Wegens het slechte weer teruggekomen? Nee, hij heeft slecht nieuws te melden. Zijn moeder is overleden. Hij gaat dus hals over kop terug naar huis en heeft heel wat te regelen.
Vlucht proberen te vinden, plekje voor zijn boot. ‘s Avonds blijkt bijna alles in kannen en kruiken en zitten we weer als vanouds samen te babbelen op de Zeevonk. That's what friends are for.

Prachtig binnenland! (17.09.’11)
Hash 702. Vermoeiend, heel veel bergop, weer erg modderig, maar o, zo, mooi. Ik blijf erbij : de hash is dé manier om Grenada écht te leren kennen.  Elk weekend elders op het eiland. Steeds de meest prachtige omgevingen. Vandaag zagen we de dikste en vooral hoogste bamboe ooit en the sulphur springs. (the smallest ever!)

Rustdag  (18.09.’11)
Zondag mag je lui zijn. We snorkelen wat. Lezen boeken maar ook mails.
Mensen, wat doet dat altijd goed zo een berichtje van thuis! Net als skypen met thuis, verfrissend!
Maar nooit verliezen we de Atlantische Oceaan uit het oog. Pas op, er komt weer een monster aan! En zijn/haar pad houdt ons in de ban.