Beloofd, nooit zal ik nog schrijven dat Tony geen visser is.
Vanmorgen rukt een luide kreet miaj bruusk uit mijn slaap. Wat gebeurt er? Beet!!
Met spartelende vis en al verschijnt hij aan mijn bed. “Zeg nu nooit meer dat ik niks kan vangen!”
De maat is wel iets te klein (20 cm). Voor een maaltje hebben we zeker 4 van deze exemplaren nodig. Vermits wij geen spek (aas) meer hebben en je zonder aas wel niks meer zal vangen, krijgt visje zijn vrijheid terug.
Maar…klein of niet, Tony ‘s visserseer is gered! De volgende wordt vast een grote.