Dat de tekstjes even iets minder vlot tot jullie komen, zal je wel begrijpen. De rustige, vrije momenten, nodig om even de muze uit te nodigen, zijn op dit ogenblik nogal schaars. Wij genieten nl. mateloos van ons bezoek!
Maar twee verslagjes heb ik al.
Ons bezoek is aan boord, goed en wel geïnstalleerd. Twee tochten met Jak waren er nodig om alles te vervoeren naar onze ankerplek in Le Marin. Voor ons was het Sinterklaas en Kerstmis tegelijk. Wat een cadeaus. Hoe ze die compressor en duikflessen met het vliegtuig konden meebrengen, is ons een raadsel. Jakker ligt wat dieper in het water met al die extra kilo’s. Maar we kunnen nu wel naar believen duiken en onze flessen zelf vullen.
En wij, die dachten dat ons berghok-achterkajuit vol zat, moeten toegeven : er is altijd plaats voor… nog meer spullen.
De uitpakceremonie voltooid, iedereen gelukkig en moe (Karen en Jean-Marc zijn al bijna 24 u in touw) dus vlug te kooi want morgen willen we bij zonsopgang (rond 5u30) vertrekken en (liefst) tot St. Vincent varen, een kleine 80 NM.
Vrijdagmorgen : onze (Jakker)versie van Titanic : Jean-Marc en Karen samen op het voordek terwijl de Jakker de Cul-de-Sac du Marin ‘uitmotort’ en de koperen ploert groot en wat bleekjes, door het stof in de lucht, opkomt.
Zonder een centje pijn, wat is het echt heerlijk rustig zeilen, stuiven we er aan een vaart van 7 knopen met ruime wind vandoor. De stroom staat lekker mee, nu toch nog.
We bewonderen St. Lucia’s uithangbord : de twee Pitons (prachtig groene bergen die recht uit zee oprijzen) symbolen ook op hun vlag en…varen gewoon verder.
Maar wat zullen we nu krijgen, één keer in het kanaal tussen St. Lucia en St. Vincent staat er zó een stroom tegen, wel 3 knopen. Dit is een streep door onze (uit)rekening. Je mag nog zo hard gaan, met deze (niet-verwachte) stroom tegen lopen we over de grond amper 3 mijl per uur.
Als dit zo blijft, komen we pas na middernacht aan op onze geplande bestemming. Vermits er amper alternatieve baaien zijn en we al zó vroeg op pad gingen met onze gasten, besluiten we een stuk op motor verder te gaan, met pijn in het hart want het is echt wel een goed zeilweertje.
De door Jean-Marc meegebrachte CD‘s “100 kleinkunst klassiekers” zorgen voor soelaas en de nodige afleiding en zo komen we, na toch nog een eindje zeilen, in het pikkedonker aan in Wallilabou, St. Vincent.
Het verslag van de spectaculaire aankomst daar, dat bewaar ik voor een volgende verhaal.