Tot afscheid blaast Tony op onze misthoorn. Ik weet niet of de figuurtjes op het terras van de Sunset Bay Club, die ons staan uit te wuiven, dat kunnen horen.
Salut, Roger, Marcella en Vlaamse Kelly van "den bureau". Het was hier fantastisch bij jullie. Met de lobster, gisteren, "het laatste avondmaal", zo noemde Roger het, sloten we in stijl onze vakantie op Dominica af. Aan onze tafel weer een wereld-Vlaming, Freddy, zakenman op Union Island, waar we binnen een paar weken hopen te passeren.
Vanmorgen kregen we nog een aantal kokosnoten mee for the road en we mochten niet vertrekken zonder de overheerlijke pannenkoeken te proeven.
Maar nu zijn we weer op weg.
Dominica, het natuureiland, heeft een speciale plaats in ons hart veroverd. De mensen zijn er arm maar zo vriendelijk. De dorpjes en steden stellen niet veel voor. Industrie is er amper. Ja, er staat een fabriek van Palmolive waar kokosolie verwerkt wordt. Hun enige uitvoerproduct : bananen. Zelfs suikerriet wordt hier niet meer verbouwd. Geen rum van Dominica. Maar er zijn geen woorden voor hun prachtige natuur, watervallen, meren, hot springs, boiling lake.
Gans Dominica : één groot nationaal park, ook onder water.
Geen resorts, enkel kleine hotels. Amper zwaar verkeer, veel Toyota- en andere busjes.
Laat ons hopen dat het eiland nog lang zo ongerept blijft. Zolang de woeste natuur er regeert, komt dat wel in orde.