JAKKER, a ship's journey

 

 

Het is drie uur ‘s nachts en ik loop ankerwacht. Wij zijn tenslotte niet op een plezierreisje.
We liggen aan een boei voor Batalie Beach, Coulibistrie (Dominica) waar Roger en Marcella, Vlamingen in de wereld, een hotel hebben, Sunset Bay Club. (www.sunsetbayclub.com)
Op zich geen probleem, ware het niet dat ook Tom (Dreamsail) met zijn boot aan een boei vlakbij ligt. Té dichtbij dat is duidelijk. De wind en stroming doen hier rare dingen met je boot, zodat we niet mooi naast elkaar blijven liggen en dreigen elkaar te rammen. Vandaar dat we, dik tegen onze zin na het schitterende langousten diner van gisterenavond, om beurt de wacht houden, de pikhaak in aanslag, om de Alegria weg te duwen.  Morgen zien we dan wel of we wat verderop kunnen ankeren. Niet zo makkelijk hier, diep als het is tot bijna aan de kant.

Maar wacht, eerst eens vertellen hoe we hier verzeild geraakt zijn?
Wel, toen we Tom, een toffe gast uit Dendermonde, (zeilvakanties :  www.dreamsail.be) ontmoetten in Antigua, drong hij erop aan zeker Roger en Marcella te bezoeken als we Dominica aandeden. Roger, zoals Tony en ikzelf, zag het levenslicht in het moederhuis van Hasselt !

Vorige vrijdag zijn we uiteindelijk aangekomen op dit natuureiland, Dominica. Het enige eiland dat Columbus nog zou herkennen, mocht hij terugkomen, zo weinig is er veranderd.

Ruim een mijl buitengaats van Portsmouth komt het gele bootje van ‘Lawrence of Arabia’ ons verwelkomen en zijn diensten aanbieden. Hij en zijn collega’s ‘zorgen’ voor de yachties. In dit armste eiland van de Caraïben moet je vindingrijk zijn om je familie te kunnen onderhouden. Je kan het zo gek niet bedenken of ze doen het voor je. Ze pikken je was op, doen boodschappen, spelen watertaxi, organiseren tours en zorgen voor de veiligheid op de ankerplaats.
Reeds op Antigua beloofden we de uitbundige Andrew “Cobra” O’Brian, ook één van de gidsen die Tom toen vergezelde, met hem samen te werken.

Dus zaterdag vertrekken we met een internationaal gezelschap voor een tour over het eiland.
Vergeet maar wat ik schreef over Martinique, dat het groen daar ‘erover’ is. Wel, alles kan beter…het kan altijd nog veel uitbundiger en groener. Dominica is een explosie van groen.
Toen Columbus wilde uitleggen aan zijn koning en koningin hoe Dominica eruitziet, pakte hij een stuk papier en verfrommelde het. Zo een landschap volledig overwoekerd met gumbomen met enorme plankwortels, honderd soorten varens, lianen, palmen, orchideeën flamboyanten, te veel om op te noemen,  ziedaar Dominica.
Samen met het oudere Amerikaanse koppel, de drie Vikingen ( twee Denen en een Noor), de twee Spanjaarden en twee Brusselse klanten van Tom glibberen we door het regenwoud naar een waterval, waarin we een frisse duik nemen.  Cobra geeft intussen uitleg over de planten en bloemen die we zien. Maar je kan je aandacht er niet bijhouden. Het regenwoud is overweldigend.  De enorme loodrechte, weelderig begroeide rots  waarlangs water parelt, lacht eens met al die nabootsingen van zo een prachtige decor in shopping centra en hotels. Intussen …regent het pijpenstelen.

Bij de tour horen ook de obligate stops in kleine cafeetjes langs de weg. Tony speelt domino met de klanten. We leren ‘step up’ drinken. Rum met gemberwijn! En proeven Kubuli bier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Talloos zijn de plekken waar scènes uit “The Pirates of the Caribbean” werden opgenomen. De Black Pearl, de achtervolging door geraamtes, de scène aan de oude kerk, de moeras scène. We moeten die film(s) dringend eens bekijken.

Er is wel een serieus minpunt vandaag. De zon laat verstek gaan, de belichting is niet op z’n best. Jammer voor de foto’s.

Zondag vertrekt Tom met zijn gasten, Mel en Pascal, naar Coulibistri (10 nm verder) en we besluiten ook anker op te gaan en mee te varen.

‘s Namiddags klimmen we naar Trafalgar Falls. Twee spectaculaire tweelingwatervallen, vader en moeder, die 60 m naar beneden donderen. Vader stort warm en moeder koud water naar beneden. Weer dezelfde uitbundige natuur. Bomen zó hoog, bromelia’s , varens …. Aan de voet van de waterval dompelen we ons eerst onder in het hete “solfer water” om dan verder te waden naar het koude bad. Echte wisselbaden ons aangeboden door de natuur.

De langoustenschotel (ze zijn niet bepaald zuinig met de beestjes), later bij Roger en Marcella, smaakt overheerlijk.  
Tom, Pascal en Mel slapen in het hotel. Wij verkiezen ons eigen bedje aan boord.
Wisten wij veel wat de nacht voor ons in petto had !