Les alizés sont en panne. De noordoostelijke passaatwinden (in het Frans klinkt het als een exotische vrouwennaam) hebben er even de brui aan gegeven.

Wij doen onze naam alle eer aan en jakkeren vandaag een paar uur tegen de, niet zo vaak voorkomende, zuidoosten wind in. Maar we zijn blij dat we tenminste kunnen  zeilen.

 

Terug op Terre de Haut, Îles des Saintes. Alles hier doet ons denken aan Lyam, Stefanie en Bert.

LoBlue Hotel, ik zit in het zeteltje waarin ik ook zat met Lyam op schoot. Hoe zou het met hem zijn? Lachte hij echt naar ons op skype vorige week? Stefanie schrijft me dat hij zijn papa, die een paar weken in Amerika is, herkent op het scherm.

Straf, hé. Die nieuwe generatie en communicatie. Wij, die als baby zelfs geen telefoon of TV kenden, verwonderen ons over de snelheid waarmee alles evolueert.

 

Maar genoeg gedroomd. Ik zit hier om te "werken" en mij tomeloos te ergeren. Het internet is traag, erg traag en ik wil foto's op de site plaatsen.

Zoals steeds zijn er de nodige hindernissen maar als de batterij van de laptop bijna  leeg is, staan ze erop.

Alleen?ik wil zo graag hier en daar een woordje uitleg geven bij de plaatjes. Nooit lukt me dat. Geen stopcontact in de buurt om de batterij weer op te laden, verlengkabel vergeten, geen tijd meer. Meestal heeft ook mijn  persoonlijk batterij nood aan wat rust. Wat zou het leuk zijn dit te kunnen doen in alle rust bij ons thuis aan boord.

Nee, kan niet, geen internet. Frustraties van een globetrotter.

 

Maar, wat klaag ik, als je mijn tekstjes gewoon leest, kan je zelf een ondertitel bedenken bij elke foto.