Jungle geluiden vermengd met het geluid van vliegtuigen en autoverkeer over de brug…we liggen op anker aan de ingang van de Rivière Salée, vóór de eerste brug (Point à Pitre). Morgen om 5.00 uur opent deze brug en de volgende en kunnen we naar het noorden, via het “lijfje” (Rivière Salée) van de vlinder die Guadeloupe vormt.
Het meest ondiepe punt van de rivier is officieel 1,8 m en laten wij nu net 2 m steken. Maar de pilot zegt dat het kan en we weten van de La Luna (ook 2 m diep) dat ze erdoor raakten. Dat wordt morgen toch spannend.
In de haven van Point à Pitre, die we zojuist verlieten, hebben we hard gewerkt. Naast het kleuren van mijn haren hebben we de zeereling gepoetst en het dek. We zijn twee keer beladen als muilezels van de Champion teruggekeerd. We hebben met Karen “geskyped”. Alle linnen dat maar enigszins vuil was of een beetje “rook” is weer fris gewassen (in Lyam zijn badje nota bene, of is het omgekeerd), op een uurtje tijd was alles weer droog.
De watertanks zitten ook weer bomvol. Kan je geloven dat we met 4 volwassenen en een baby’tje veertien dagen deden met ongeveer 40 liter water per dag?
Bert, Stefanie en Lyam hebben de ware zeezeilers spirit, zuinig met water! Gelukkig kwam het hemelwater af en toe een handje toesteken, want in onze tanks kan maar 440 liter.
Iedereen nam dagelijks wel een douche, een zeemansdouche wel te verstaan. Inzepen en haren wassen met zoutwater, nog een plons in zee om alles uit te spoelen, naspoelen met de zoetwater douche op de spiegel. Klaar! Enkel Lyam kreeg de luxe van een echt zoetwater badje.
Genoeg gemijmer over hun bezoek, vlug in bed nu, want morgen gaat de wekker om 4u30.