Visserslatijn
- Details
Er is visserslatijn en er zijn vissersverhalen.
Wel het vissersverhaal dat we vanavond hoorden, jawade!
Aan boord van de ECH'o dus. Zeilvrienden uit Brasschaat, die nog bezoek bijhebben, bovendien. Bij het aperitief krijgen we meteen het hele verhaal geserveerd en mogen we de staart bewonderen, stille, enorme, getuige van een heroïsch gevecht met de grootste vis die ooit iemand van onze bekenden ving.
Een blue marlin, de natte droom van menig visser.
Zij kregen hem aan de lijn en twee uur lang duurde het spel van inhalen en weer lossen tot hij plots niet meer bewoog. Van uitputting gestorven?
Ze haalden de immense vis met de spinnakerval binnen, trokken hem omhoog aan zijn staart. 2,6 m lang bleek hij te zijn. Wat doe je dan? Vraag me de bloederige details niet, die weet ikzelf ook liever niet (die vind je wellicht op hun website: www.everyoneweb.be/echosailing) maar ze hebben hem uiteindelijk in moten verdeeld. En of dat nog niet genoeg labeur was, tot laat 's avonds zijn ze op de volgende ankerplek nog met al die kilo's vlees.....euh... vis gaan leuren bij de collega zeilers. Want wat doe je met zoveel vis en geen diepvries?
Een zeiler vist om een volgend maaltje te hebben of desnoods twee maaltjes maar zo een enorm beest... Nee, dit hoop ik echt nooit mee te maken.
Motorsteun
- Details
Morgen vertrekken we hier uit Marigot Bay. Tony zijn griep is bijna over, enkel proeven en ruiken is nog een probleem en dat zal ook langzaamaan in orde komen, zeker.
Die griep heeft hem niet belet om weer een verbetering aan onze boot aan te brengen. Hij heeft één en ander veranderd aan de zeereling achteraan en nu kan de motorsteun, voor onze Honda buitenboordmotor, er weer op gemonteerd worden.
Via het hijssysteem van de davits, takel ik, (en dat betekent toch al wat) het motortje zo op de reling. Piece of cake!
Die Honda kan daar rustig blijven zitten, ook op een zware zee. Nu nog Jak op het voordek vastbinden, opgeblazen en wel. Klaar om morgen te vertrekken.
Maar.hoe vaak hadden we dit al aan de hand. Terwijl wij volop bezig zijn met vertrekken, komt er plots een bekend schip de hoek om. De ECH'o. Vlamingen bovendien.
Jak terug naar beneden en roeien dan maar om met hen een 'klapke' te gaan doen.
Foto's St. Lucia
- Details
Interesse in de foto's van St. Lucia, klik hier
{pgslideshow id=24|width=670|height=480|delay=4000|image=L}
Mega.
- Details
We liggen hier in de baai echt niet met de minsten.
De megajachten, (vooral charterjachten) een verhaal apart. Ze varen uit…en weer binnen na een paar dagen. Ze passeren op een paar meter van onze ankerplek. Bemanning, dat is al wat je ziet. Bemanning, mannen en vrouwen, elk met walkie-talkie aan hun riem. Ten allen tijde beschikbaar. Manipulerend met armdikke meertouwen. Altijd bezig met poetsen en polieren. Drankjes en eten serverend. De “celebs” krijg je niet te zien. Eén keer wuifde een oude dame naar ons.
Blue Attraction, Mia Elise, Arrowhead, NirVana, zo heten ze. Ons interesseert vooral de zeilcatamaran: Wonderful.
Een prettig tijdverdrijf tijdens het meest aangename uur van de dag net vóór zonsondergang : je gaan vergapen op die “rijke steiger”.
We praten wat met een Italiaans bemanningslid van de Wonderful. Hij is van Genova. Samen met zijn lief werkt hij aan boord. Heeft voor deze job zelfs moeten leren strijken, vertrouwt hij ons toe. Alhoewel er maar plaats is aan boord voor 3 crewmembers, zijn ze met twee koppels. Krappe behuizing, wees daar maar zeker van.
De immense ruimte is er voor de gasten.
Vóór je gaat aanmonsteren: ze kloppen dagen van 16 uur en hebben slechts heel af en toe, zoals nu, een paar dagen vrij. Leven voor een groot stuk van de fooien
Maar ze zien wél wat van de wereld en ontsnappen aan de sleur van een doorsnee Europees leventje.
Och, dat protserige interieur…niks voor mij, geef mij maar de Jakker! Jaloers? Bijlange niet!!
.JPG)
.JPG)
Wasdag.
- Details
Vandaag is het wasdag! Nee, niet omdat het maandag is.
Wel omdat het vannacht gigantisch veel geregend heeft. Mijn emmers liepen vanmorgen gewoon over. Ik heb een primitieve spijt (Tony lacht me vierkant uit) om al dat goeie, frisse water dat verspild werd. Mijn grote, in Marokko gekochte, flexibele “tobbe” is bomvol water. Tal van emmers staan er rond.
Al wie zo een idee heeft van Jakker 'in stralend blauw en altijd zon', moet dat maar even bijstellen. Elke dag minstens één regenbui (meestal meerdere), dat is de realiteit. Hoe denk je dat het hier zo broccoli-groen kan zijn? Die regen is welkom, hij is warm en je bent zo weer opgedroogd. Stelt eigenlijk niet zoveel voor. Enkel luiken telkens open en dicht doen, is wat vermoeiend.
Wij kunnen zo wél onze watervoorraad aanvullen. Karen haar idee het regenwater dat van onze bimini (afdak) stroomt via touwtjes in een emmer te laten lopen, werkt al prima. Maar we willen toch ook nog gootjes maken onderaan, dan recupereren we ook meer water als het niet zo hard regent.
Voorlopig is van zachtjes regenen geen sprake. Man, man, als je van België komt, denk je iets van regen te kennen. Niet dus! Heb je al eens “witte” regen gezien? Dikke witte druppels op het water?
Lakens, handdoeken, badhanddoeken…alles haal ik boven. Onze kuip…een ouderwets wassalon.
Was drogen, da’s een ander paar mouwen, denk je dan.
Nee, hoor, drogen kan je op een uurtje zon en passaatwind (altijd minstens 4-5 bf). Enige zorg : linnen met tientallen wasknijpers vasthangen. Daarnet nog lag mijn laken gewoon aan dek, helemaal losgerukt van de reling ondanks al de wasknijpers!!
Maar we hebben vandaag nog meer werk verzet. Uit ons rommelkot hebben we de printer (ja, ja, we hebben een heuse printer (all-in-one Canon) aan boord), opgediept. Al onze tickets hebben we geprint : vliegtickets, treintickets, Parijs hotelticket.
Zo bereiden we ons langzaam voor op ons bezoek aan België. 15 februari is het zover, dan vliegen we terug en kunnen we met eigen ogen gaan kijken of Lyam zoveel op Bert lijkt als iedereen beweert.