Lyam maakt al meteen kennis met skype. Kijk voor een foto bij het vorige tekstje "Baby" !


“België en Holland in de modder“, Denise slaat de nagel op de kop met deze titel voor de blog van La Luna.
Het voelde een beetje aan als “schoolreis” toen we vanmorgen in het busje stapten samen met de bemanning van Vivente, La Luna en hun bezoek. De taxichauffeur, met wie we een prijs afspreken en die daarvoor ook een klein beetje gids speelt, zal de ganse dag van ons zijn. Op naar de vulkaan, Soufriére. Met de boot ben je allicht sneller in het gelijknamige stadje en bij de Pitons. Maar een busrit als deze geeft je een andere blik op de jungle, op de rivier waarin vrouwen zichzelf wassen én het linnen, op de speelplaats van de lagere school, op het schamele vissersdorp zonder stromend water.

De obligate stopplaatsen, ze heten o.a. “the View”, hoe kan het ook anders, waar de cruisemensen uitstappen, zijn natuurlijk wel mooi, maar interesseren ons minder. Het is drummen om ons busje ergens tussen te wringen.


Dan zien we hét meest spectaculaire uitzicht van St. Lucia : de twee Pitons (bergen) die recht uit de zee oprijzen. Deze tweelingbergen zijn hun  uithangbord, ze staan in de vlag.
De vulkaankrater (Sulphure Spring) links staat al te dampen. Als we uitstappen voor tickets , ruiken we het meteen. H2S! Doet me wel wat aan “thuis” op de waterzuivering denken!. Tony, nog steeds flink verkouden, ruikt er niet veel van.
We wandelen met gids tot dichtbij de krater.  Het borrelt en stoomt. De enige drive-in vulkaan ter wereld. Geen centje inspanning om er te geraken.
Niet bang zijn : laatste uitbarsting in 1766. Als het stomen en borrelen plots zou stoppen, kan dit een nieuwe uitbarsting aankondigen en het opbouwen van druk in de magmakamer en stormt onze gids onmiddellijk naar een klaarstaande helikopter, zo knipoogt hij.

Dan volgt dé attractie van vandaag: Holland en Vlaanderen in de kookpot… Heet, man, dat water dat van de vulkaan naar beneden loopt en in een bad verzameld wordt. En wij zijn toch al wat gewoon. Laat zeggen, zo een 28 °. Maar dit hier, geloof me, daar duik je niet zomaar in. We gaan voor het hele programma : insmeren met zwarte, stinkende, warme modder. Heilzaam voor lijf en leden…en je wordt er 10 jaar jonger van. Geef hier die modder! Laten opdrogen en dan gewoon afspoelen in the hot tub…right. Doe maar flink je best, morgen zit het zwarte spul toch nog in je zwempak, achter je nagels, op je lakens.
Maar, zacht velletje, dat hebben we wel.

Na een hapje eten in het wat tegenvallende stadje Soufriére, sluiten we af met een bezoekje aan Diamond Gardens and Falls. Prachtige tuin. Mevrouw de gids (die ons wel snel er doorheen loodst) vertelt zoveel namen en weetjes, probeer dat maar eens te onthouden. Veel van deze exemplaren kennen wij van hun minder uitbundige versie bij ons thuis in een pot. Laatste foto aan de waterval en we staan weer buiten.

Nog niet genoeg emoties voor één dag, zo zal blijken.
Tony, die zich vanmorgen nog gewoon verkouden voelde, is echt koortsig als we bij de boot aankomen. Die kruipt dus in bed en ik houd de wacht bij de GSM want ik kreeg bericht van zoonlief dat de baby er zit aan te komen. Bij Stefanie is het water gebroken. Wachten duurt altijd lang maar uiteindelijk wordt Lyam nog op 3 februari geboren.
Hij meet 49 cm en weegt net geen 3 kg.

Vanmiddag hebben we hem via skype (die schitterende internettoepassing van de mannen van Kazaa) kunnen bewonderen en hij heeft zich meteen ook flink laten horen.  Zingen kan hij dus al, nu nog drummen.

 

 

P2031591 (Medium)

P2031598 (Medium)P2031610 (Medium)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



Vannacht is ons eerste kleinkind geboren. Lyam !

Mama en babytje stellen het wel. Trotse papa ook.  Meer nieuws volgt.

 

 

Skype, de uitvinding van de eeuw! 

De eerste keer het pasgeboren kleinkind laten bewonderen aan ons ouders / grootouders, het kan allemaal!

Karen  (trotse meter van de schattige Lyam)

 

 


 


Het decor is dat van een film. De film : “Doctor Dolittle” uit 1967. Rex Harrison “talks to the animals“. Ze teren hier nog steeds op deze prent uit de oude doos. Zo is er een Dolittle restaurant, een Dolittle express.

Marigot Bay, zo heet deze baai, is nog steeds prachtig. Een hurricane hole : smal, omzoomd met steile junglebegroeide bergen. Een kleine spierwitte landtong bezaaid met honderden cocospalmen. Daarachter de beschutte lagoon. Ten tijde van de film moet het hier totaal ongerept geweest zijn. Het paradijs?

Nu wordt dat paradijs bevolkt door boatboys. Van zodra je de baai invaart, zijn ze daar. Hoed kopen, fruit kopen, helpen met aanleggen aan een mooringboei? Maar ze zijn niet al té opdringerig, accepteren een “No, thanks” met de glimlach, some other time, man!

Ook de megagrote catamarans, overladen met toeristen van de cruise schepen uit Castries vlakbij, komen een blik werpen op de baai. Draaien een rondje in de lagoon en zijn weer weg. Been there, done that, bought the T-shirt!

En dan is daar nog de steiger voor superjachten en grote charterboten in het kleine haventje. Als je die naar je baai kan lokken, zit je goed, natuurlijk.

Maar ‘s morgens en ‘s avonds is de baai nog van de jachties. Heerlijk rustig met de geluiden en geuren van de natuur.

Ook Vivente (vivente.reismee.nl) en La Luna (www.laluna-opzee.nl), collega vertrekkers, laatst gezien in Mindelo, Cabo Verde, liggen hier in de baai.

In Chateau Mygo, de leukste tent van de baai, is het altijd happy hour, toch als je Piton bier bestelt. Je krijgt er dan gelijk twee. We maken er een aantal soldaat, samen met Patrick en Judith (Vivente) en proberen boven een stel luidruchtige Amerikanen uit toch nog wat te vertellen.
Als we dan eindelijk naar bed willen, begint het daar te gieten. Nog even wachten dus en wat socializen met de Amerikanen. Zeven broers die hier de 50ste verjaardag van één van hen komen vieren op een charterboot. Als ik zeg dat we Belgen zijn, vraagt één van de schoonbroers me of ik weet wie Roland Duchâtelet is. Hij heeft vorige week nog een ontmoeting met hem gehad. Wat is de wereld klein!

Na de regenbui tuffen we met een kletsnatte Jak terug naar huis. Achter ons ligt weer een volgend superjacht op anker. Barbie……van de Barbie poppen?

 

 

P2021566 (Medium)

P2021583 (Medium)P1301536 (Medium)