Er is visserslatijn en er zijn vissersverhalen.
Wel het vissersverhaal dat we vanavond hoorden, jawade!
Aan boord van de ECH'o dus. Zeilvrienden uit Brasschaat, die nog bezoek bijhebben, bovendien. Bij het aperitief krijgen we meteen het hele verhaal geserveerd en mogen we de staart bewonderen, stille, enorme, getuige van een heroïsch gevecht met de grootste vis die ooit iemand van onze bekenden ving.
Een blue marlin, de natte droom van menig visser.
Zij kregen hem aan de lijn en twee uur lang duurde het spel van inhalen en weer lossen tot hij plots niet meer bewoog. Van uitputting gestorven?
Ze haalden de immense vis met de spinnakerval binnen, trokken hem omhoog aan zijn staart. 2,6 m lang bleek hij te zijn. Wat doe je dan? Vraag me de bloederige details niet, die weet ikzelf ook liever niet (die vind je wellicht op hun website: www.everyoneweb.be/echosailing) maar ze hebben hem uiteindelijk in moten verdeeld. En of dat nog niet genoeg labeur was, tot laat 's avonds zijn ze op de volgende ankerplek nog met al die kilo's vlees.....euh... vis gaan leuren bij de collega zeilers. Want wat doe je met zoveel vis en geen diepvries?
Een zeiler vist om een volgend maaltje te hebben of desnoods twee maaltjes maar zo een enorm beest... Nee, dit hoop ik echt nooit mee te maken.