Jakker in een heus 'zeilboekske'. Hét digitale magazine voor zeilers : Zilt Magazine. 

Klik hier en lees het artikel ZilteWereld  (p. 94).



 


Daar staan ze, aan de andere kant van de spoorweg : het meest dierbare dat we hebben in deze wereld. Bert en Stefanie, mét maxi cosi en Karen bij de auto. Waarom duurt het nu nog zo lang vóór de slagbomen omhoog gaan? We staan wat naar elkaar te zwaaien en te lachen en dan is daar eindelijk hét moment. Ik wil alles tegelijk. In die moderne “wieg” kijken én de kinderen omhelsen, allemaal tezamen. Zalig moment.

Dan in de auto en naar huis...als in een roes. Het gebrek aan slaap en de jetlag laten zich voelen, een soort zombie toestand.
Maar ik ben weer helemaal opgekikkerd als ik Lyam in mijn armen houd. Voor dit klein manneke dat nu zo rustig slaapt, hebben we onze reis naar de kou ondernomen.  Ons hart is dan wel heel erg warm , onze voeten zijn ijsklompjes.

En warempel, hij opent zijn oogjes nog vanavond als om te bewijzen dat hij toch wel erg op zijn papa lijkt.

Een voorraadje aan beelden en herinneringen van familie en vrienden aanleggen, dat gaan we de volgende weken doen. Stof verzamelen om over te praten en te mijmeren als we weer op het water zullen zijn. Terugdenken aan ons vertrek ook, tijdens het verkiezingsweekend. Ja, zelfs nog eens naar het journaal kijken en ons verbazen dat er niks nieuws is onder de zon.

Maar nu vooral slapen, in een bed, voor het eerst weer sinds Marrakech.  Niet breeduit in ons blootje, stilletjes liggen dan valt de hitte wel mee, maar diep weggedoken onder de donsdeken. Ik moet toegeven, een beetje vergeten, heerlijk gevoel. Als nu onze voeten maar eerst weer eens warm werden!






Eindelijk. We zitten op onze plek in de Airbus A333. Niet aan het raampje. Hoe is het mogelijk dat we er niet aan gedacht hebben dat te vragen bij het inchecken. Vroeger zou ons dat nooit overkomen zijn. Is vliegen al zo vreemd voor ons geworden?

 

Na het diner, kijken we even een filmpje, dutten wat en daar komen ze al met het ontbijt en...mesdames et messieurs, zodadelijk zullen we de landing naar Parijs inzetten????

We kijken naar elkaar. Hoe is het mogelijk? Zo snel? Over het grote stuk water van Kaap Verde tot de Caraïben deden wij 18 dagen. Zo'n vliegtuig legt in één uur af waar wij bijna drie dagen over worstelden. Je weet dat natuurlijk wel, toch is het heel vreemd.

 

Maar nu zijn we er dus. In de kou. Minder dan een dag geleden zaten we nog in de publieke taxi, tussen de zwarte madammen en liep het zweet in beekjes van onze rug.

Nu wachten we op de TGV in de Gare du Nord. Hier staat ook een zwarte madam bij de infra rood palen, haar hebben en houden in een plastic tas. Ze heeft minder geluk dan haar zusters op Martinique, die zelfs niet weten wat kou betekent en het voor de rest ook beter lijken te hebben.

 

Nog even doorbijten en dan zullen we straks de kinderen en vooral Lyam in de armen kunnen sluiten

Zenuwen, ze beginnen zo stilaan te kriebelen in mijn maag.



 


De havenmeester neemt mijn voortouw aan. Hij vaart met zijn bootje tot bij de boei en maakt het eraan vast zodat onze Jakker mooi haaks op de steiger blijft liggen en wij achteraan makkelijk kunnen afstappen. Ik moet wel even drie touwen aan elkaar knopen, hij heeft ons namelijk een plekje gegeven aan de “rijke steiger” waar ook de superjachten liggen en die meerboei ligt echt wel ver weg.

 

Zo, nu zijn we weer net zoals in Zeeland veilig in een haven. Die van Le Marin.

Grappig, daar hoor ik Erwins stem. “Abel T, Abel T, hier ECH'o”. Hij checkt even of de Nederlandse boot al in de buurt is. Geen antwoord, dus roepen wij maar even op en spreken meteen af straks iets te gaan drinken.

Dat wordt...ook iets eten (niemand heeft zin in eten maken) in de Mango Bay, natuurlijk.

Een gezellige avond zo net voor wij naar huis vliegen en zij bezoek krijgen van Oma.

We sluiten af met koffie en pousse-café op de Jakker. Ik probeer mijn ti-punch uit. Straf spul : Rum, suikerstroop en een geplette halve limoen.

Als plots Margot (dochter van de ECH'o) op onze steiger staat, klagend over haar vele muggenbeten en dat die vervelende beesten haar wakker houden, is het tijd om op te breken en iets aan dat probleem te gaan doen.

Ook wij worden weer herinnerd aan onze beten, die prompt beginnen jeuken.

Dat probleem zal in België snel van de baan zijn.

 

 

 

 

 


De man van Cross AG (Cross Antilles Guyane) een afdeling van Météo France belooft ons in het kanaal tussen St. Lucia en Martinique E-NE wind, 6 bf met windstoten van 7.
Regenbuien bovendien.

Dat wordt een pittig tochtje, scherp aan de wind, net bezeild. Ik zal alles maar heel goed vastzetten binnen, want bij die koers maak je nogal bokkensprongen af en toe. Alles wat niet vaststaat, vliegt meteen door de kajuit.

We motorzeilen nog tot aan de noordpunt van St. Lucia, tot daar ben je beschut, het is dus rustiger en je vertrekt meteen ‘hoog’ genoeg om in één rak naar Martinique te zeilen.  

ECH’o vaart met ons mee. Dat zal leuke foto’s opleveren. We krijgen af en toe echt rake klappen van de “mer agitée à forte”. Het zoute water spat over de ganse boot tot aan de bimini, waar het water afdruipt. Wijzelf houden het droog.

De Antwerpse boot springt geregeld spectaculair hoog uit het water dat zal een klap geven als ze neerkomen. Zoals bij onszelf natuurlijk.
Ze loopt ons langzaam voorbij. Rolzeilen, we weten  het al lang, ze zijn een compromis. Je kan ze niet strak genoeg trimmen. Maar nu kunnen zij alvast een goed ankerplekje uitzoeken in St. Anne.  

Een goeie vijf uur na vertrek zijn we op Martinique.
De foto’s die we uitwisselen : het bewijs van ons pittig tochtje. En na zo een prestatie smaakt het biertje in de kuip met z’n allen eens zo lekker.

Morgen vertrekt het bezoek van de ECH'o van hieruit terug naar België en wij volgen dinsdag.

Nog een paar dagen om na te denken over hoe koud het thuis wel is en wat je dan van kleren nodig hebt. Nog een paar dagen ook om Jakker voor te bereiden op een verblijf van één maand in de haven.

En dan zijn we er helemaal klaar voor, voor de grote verrassing thuis. 

 

IMG_6236 (Medium)IMG_6242 (Medium)IMG_6245 (Medium)