Wie laat er daar zijn anker achter ons vallen?
De Hullabaloo (= drukte) of Normandy. Het Groot Lawaai , zoals wij zeggen, precies omdat Craig de bescheidenheid zelve is.
We kozen vanmorgen voor een iets ander uitzicht en liggen nu vlakbij Pigeon Island aan de andere kant van Rodney Bay. Gelukkig toeval dat zij ook hier terecht komen. Hun oversteek, die samen met de onze aanving, leidde naar Antigua. Na een week ongeveer verloren we het contact met hen. Onze HF radio's konden niet met elkaar "praten" door niet afgestemde frequenties. Via Guadeloupe en Dominica zijn ze, met bezoek aan boord, naar hier afgezakt.
Fijn om bij een pintje wat te babbelen over de avonturen van de overtocht, de ontmoeting met wellicht “onze” orca’s, de ellende van het zeeziek zijn, over Australië en met dochter Kirsten, die op bezoek is, over Werchter! Ja, ja, “de Schuur” zet ons landje écht op de wereldkaart, zo blijkt maar weer eens.
Hier en nu beloven we, als we ooit in Australië geraken, zeker in Melbourne langs te gaan.
In het donker, we hebben weer eens geen lampje bij, dachten niet zo laat weg te blijven, vinden we Jakker toch vlot terug.
Morgenvroeg gaan we wandelen in het National Park van Pigeon Island.
Links Hullabaloo vóór Pigeon Island.
.JPG)