Grande Anse des Salines, het mooiste strand van Martinique. Plaatjes zoals in de glanzende vakantie boekskes. Wit zand, zeegroen water, schuimend witte golven, wuivende gebogen palmen, typische knoestige 'boomstruiken', de takken laag boven het zand : met deze beelden op haar netvlies moet Karen straks huiswaarts.
Veel geparkeerde wagens, maar het strand is zo groot, plaats genoeg voor de zonnekloppers of pootje-baders als wij.
Namiddag slenteren we nog wat in Les Trois-Îlets rond. Mooi dorpje in de grote baai van Fort-de-France. Slenteren is echt wel het woord, meer dan een blokje om wandelen: je zet dat hier snel uit je hoofd, fucking warm als het is. Als we wegrijden, passeren we het voormalige familielandgoed van keizerin Joséphine, vrouw van Napoléon, hier opgegroeid.
Dan volgt het gekende verhaal over Karen haar vertrek en het bedenkelijke toemaatje dat ze kreeg van Corsair.
Mijn remedie tegen pijn bij het afscheid: keihard focussen op haar volgende bezoek of liever dit keer ons bezoek.