Verzonden via W2LK

 

Zit ik daar in mails aan dochter en vriendin een beetje te stoefen over ons prachtig zeebriesje, over rustig in de kuip achter de laptop zitten, zonnetje op mijn lijf.
Lap, worden we toch weer afgestraft, zeker.

 

Avond dag 4. Herb heeft net weer zijn goede raad aan het oceaanzeilend volkje gegeven.  We krijgen ook de conversatie tussen Connect 4 en een ander schip mee (op deze frequentie). Wat een ellende voor Connect 4! Ze zitten met een zieke dochter aan boord, vermoedelijk heeft ze een maagontsteking. Ze liggen midden in de windstilte noord van de Kaap Verden, op ettelijke dagen van land verwijderd en willen zo graag naar een dokter.  Ze vragen zich hardop af : de Kaap Verden of Dakar, waar zou de beste dokter zitten? Er reageren meerdere schepen. Eentje heeft een dokter aan boord, die gaat proberen een diagnose te stellen en advies omtrent medicatie te geven. Good luck voor hun.
Want dat geluk is een broos goed.

 

Maar zoals ik al zei: wij hebben zo onze eigen katjes te geselen.
De wind is serieus aangewakkerd tot 6 bf. Jakker loopt uit het roer. Pierke heeft problemen om op koers te blijven. Vlug genua en grootzeil reven.

 

Slaap wel, Jaklien ...Grapje, zeker, met deze hoge, dwars inkomende zee, die af en toe de wind uit de zeilen neemt met een hels geklapper als gevolg.
"Zo moet alles kapot," jammert Tony meer dan één keer.
De ganse nacht en ook dag vijf krijgen we deze wind  en vooral ook die golven cadeau.
Geen uitgebreid diner vandaag, overschotje kip met appelmoes en puree uit een pakje (niet mijn favoriet).

 

Maar onze afgelegde mijlen vandaag :  130 , die mogen er zijn!