Verzonden met W2LK

 

Molshoop in zicht!
"Een laaghangende wolk", denkt Tony.
Maar; nee hoor, dat moet Monte Grande zijn, de hoogste berg (407 m) van het erg vlakke zand- en zouteiland, Sal.
Het ligt zo een 40 NM voor ons.

 

Dat halen we, met deze wind, niet meer voor het donker wordt. Een beetje afremmen dan maar zodat we of bij fel maanlicht (de maan gaat op om half twaalf vannacht) of bij het ochtendkrieken kunnen binnenlopen op de ankerplek : Porto da Palmeira.

 

De beslissing om er nog een extra nacht aan te breien viel gisteren. Toen er 's avonds wat wind opstak, hebben we beslist te gaan zeilen en niet kost wat kost op de motor voluit te gaan om vanmorgen te kunnen aankomen.

Het was een heerlijk rustige zeilnacht. We hebben lekker geslapen. We hebben genoten van het geschitter op het water, van de afnemende maan. We hebben tijdens onze wacht MP3 muziek beluisterd en zijn begonnen aan de massa films die we op harde schijf meehebben.

Nu maar weer eens een candlelight diner bereiden en dan zijn we klaar voor onze (voorlopig) laatste nacht op zee. Het wordt kip. Kip die de slager in Las Galletas; naar onze grote tevredenheid,  vacuüm verpakte.
Dan is het vlees op en zullen we moeten vissen.

Maar eerst vind ik dat we een exemplaar van de (naar ik lees) overheerlijke lagostas van Sal verdiend hebben.