Er is geen ontkomen aan. Ze rukken op.
In Marokko zagen we ze af en toe op straat. In Las Palmas was vooral de kaai hun speelplaats. Maar nu zitten ze vlakbij. Het zijn kleintjes, maar wel een heel nestje ervan. Op onze vingersteiger. Kakkerlakken!!
Vanavond zien we ze voor het eerst. Natuurlijk, want ‘s avonds worden ze actief en beginnen ze rond te crossen.
Ja, wij hebben ook zo een plastieken bak waar we de slippers in flikkeren als we aan boord stappen. Tony, de zeeman, vindt dat zever. Die beestjes hebben toch ook vleugels, kunnen dus aan boord vliegen. Hoe ga je ze tegenhouden als ze nota bene op een paar centimeter van de boot rondhollen?

Ik heb al een voorraadje spuitbussen, poeders en lokdoosjes aangelegd.
Maar één keer aan boord, krijg je die gasten heel moeilijk weer buiten. Dat vertelt iedereen.
Op een uitnodiging van ons hoeven ze dus niet te rekenen.
En als we toch bezoek krijgen, tja, dan heb ik weer iets om over te schrijven.

Intussen zal ik toch nog maar eens alle ruimtes onder de vloerdelen controleren ….op doorgeroeste blikjes onder andere. Vorige week had ik daar een cultuurtje van bier uit een ontploft blikje over het hoofd gezien. Dat schimmelig sfeertje daar zou onze ‘vriendjes’ zeker wel aanstaan.