“Goeiemorgen, Jaklien. Gelukkige verjaardag!”
Pikdonker is het nog. Voor mij vanmorgen geen lekker lang uitslapen, ontwaken met een pistoleetje en zacht gekookt eitje op bed.
Nee, na een helse nacht rollend achter ons anker, volgt dan nu mijn verjaardagscadeau. Ta, ta ….een avontuurlijk zeiltochtje van Gran Canaria naar Tenerife. Een ruig tochtje, zal later blijken. Wat zeg ik, eigenlijk meer een sea survival.

Goed uitgerust beginnen we er ook al niet aan. Tony heeft wat proberen te slapen in de zeekooi in de salon. Ik heb me dwars in ons bed schrap gezet. Ook niet direct de beste wijze om je te ontspannen, weet ik wel.

Kunnen we onze Jakker niet meer ruilen voor een catamaran? Wat een luxe zou dat zijn.
Kom, kom, geen tijd voor dagdromen. Weg hier. Actie.

Het verbaast me steeds dat we het anker dat zo potvast zit en dat ons zo fantastisch ter plaatse houdt, toch zo weer los krijgen. De ketting inhalen tot vlak erboven, één golf en het is los.
Daar gaan we, de Teide tegemoet.

Een lekker windje blaast ons de goeie richting uit. Neemt hand over hand toe. Die wind-acceleratiezone , weet je wel. Wij rollen gedwee de genua kleiner tot ….stormfokformaat.
Rond ons bruist en schuimt het. De zon schijnt prachtig groen door de omkrullende golftoppen. We zetten het luik in de kajuitingang, vrezen een golf in de kuip, die alles binnen onder water zou zetten. We maken foto’s, maar weten , dit kan je niet echt vastleggen.

Uren gaat het zo door. Dit wordt een ‘boterhammekesdag‘, zoals Anneke van de Narid dagen als deze noemt. Je kan immers niet eens veilig heet water in een kop gieten. Vergeet koken dan maar helemaal.

Lustig belooft de weerman aan de marifoon : 3 bf oostenwind, golven van 1-2 m.
Zijn wij in een verkeerd gebied aan het zeilen? Acceleratiezone …nog steeds? We gaan wel ontzettend hard.

“Let op mijn woorden,” meent Tony, “straks moeten we de motor nog aan om er te geraken”.

En warempel, het blijkt nog te kloppen ook. Twee uur voor aankomst in Las Galletas (Zuid Tenerife) houdt de wind het voor bekeken. De golven gaan wel gewoon door. Die gaan we te lijf met de motor.

Later zitten we alletwee een beetje groggy aan het etentje voor mijn verjaardag. We hebben het toch weer geflikt samen. Deze dag zal ik niet licht vergeten.


Nog een keer bedankt allemaal voor die toffe verjaardagswensen .