Verstuurd met WL2K

 

"Mais Monsieur, vous êtes un vrai professeur de mathématique!"; verleidelijk lacht de secretaresse van de haven van Agadir vanonder haar lange wimpers naar Tony. Zal 't gaan, ja?
Tony heeft haar zonet de precentberekening uit de doeken gedaan. We krijgen hier een korting van 8 % voor een week verblijf in de haven. Ze heeft duidelijk problemen. Puft en zweet. Onze factuur laat op zich wachten. Dan geeft ze toe: die remise dat lukt haar maar niet. Tony doet vlug de berekening op het telmachientje. "Hoe doet u dat, mijnheer?" Grote, verbaasde ogen. Tony, galant als altijd, geeft ter plekke een staaltje van zijn ongeëvenaarde leraarstalent ten beste.  Ze zal het nooit meer vergeten die percentberekening. Het papiertje waar Tony op voorrekende, met alle stappen, verdwijnt in  haar la, voor toekomstig gebruik.
De haven betaald, de paspoorten afgestempeld, het "blauwe" papier van de douane afgegeven....Tony's buik zegt : Go!

 

Adieu Marokko. Land waar katten koning zijn, de medina's en souks authentiek, de gebouwen met mozaïeken schitterend, de mensen vriendelijk, de sfeer exotisch, het leven lawaaierig, de auto's en Petit Taxis de heersers van de straat, de voetgangers overstekend wild, de meisjes mooi en vaak vrijpostig, de muntthee mierzoet, de kruiden alomtegenwoordig....
Enkel die penetrante rotte vislucht in de vissershavens, die mogen jullie houden.

 

Vertrekken jullie met zulke windvoorspelling. Zwakke wind uit veranderlijke richtingen????

 

Ja, dat doen we. We zullen wel moeten. We kunnen Bert en Stefanie toch niet met pak en zak laten staan ergens op Gran Canaria.

 

En wonder boven wonder, wie niet veel verwacht, wordt vaak toch nog beloond. De ganse dag zeilen we op een zacht briesje aan de wind, zo een 5 mijl per uur. Is het hiervan dat we droomden? In ons blootje aan dek van de Jakker, urenlang voortbewogen door de wind, in vrede met alles en iedereen., gestuurd door Pierke, onze windvaan, collega van Jefke die je al kent.

 

Pierke, naar Peter Förthmann, mede-ontwerper van de Windpilot, heeft enkel wind en goed getrimde zeilen nodig om te kunnen sturen . Hij verbruikt dus geen stroom zoals Jefke, die elektro-mechanisch werkt. Na een aantal try-outs, hij wordt niet zomaar met een  knopje bediend, maar met touwtjes en lijntjes en perfect verticaal geplaatste onderdelen, doet hij het intussen prima.

 

Na middernacht geven de wind en de maan er de brui aan. Op motor dan maar verder onder de schitterende sterrenhemel door een fluorescerende zee.