Verzonden met WL2K

 

De misthoorn, wat een geweldig ding! En niet enkel voor zeelieden die blind in de mist de toegang tot de haven zoeken. Ook voor luie zeelieden die, half slapend te kooi, weten dat ze zich nog eens kunnen omdraaien als die monotone, gesmoorde toe-oe-oet vanaf de pier over de haven klinkt.

 

Mist ..weer van dat vanmorgen! Je ziet het havenkantoor niet eens. Wij hebben geen zin om op radar en GPS onze weg naar buiten te zoeken en turend tegen die witte muur rond te varen de ganse dag.
Klusjes genoeg te klaren. Het is gauw beslist: we blijven hier.

 

Eerst maar eens onze mail en bankrekening checken. Dit kan enkel in het cafeetje vóór de haven.  We lezen de comments op de website. Leuk te weten dat we al een heel aantal fans hebben. En ja, we stellen echt belang in jouw reacties.

 

Daarna gaan we met de Jakker op expeditie naar de overkant van de haven om, bij de vissers, te gaan tanken. De dieselpomp in de jachthaven is stuk. Pikant detail: aan het uithangbord bij het havenkantoor kan je lezen in een krantenartikel dat men in Figueira da Foz trots is op de dieselpomp die pas in gebruik genomen is in de jachthaven. Blijkbaar niet van lange duur geweest.

 

Met gebaren wijst een visser ons de plek van de pomp aan. Langszij een hoge kaai met autobanden als stootkussens leggen we aan. Visschubben dwarrelen naar beneden. Als je aan wal stapt, loop je over een tapijt van die schubben. En Tony heeft pas het dek gepoetst..

 

We zijn beland in een scène van "The Birds". De vissersboot achter ons is net aangekomen. Met man en macht wordt er vis gesorteerd en schoongemaakt, netten worden geboet. Honderden meeuwen vliegen er met heel veel belangstelling overheen,  duiken, zwenken, vechten om elkaars buit, schreeuwen dat je er doof van wordt.

 

Een man komt ons vertellen dat de pomp pas om 14u30 weer opengaat en dat er enkel diesel getankt kan worden. Tenminste, na 10 minuten hebben we dat begrepen. Hij begint een praatje over welke motor in ons schip ligt. Volvo! Duim op !
Gaat dan even weg. Komt weer terug met de pompbediende, die nu een half uur middagpauze moet missen.
Zo gaat dat in Portugal. Als we volgetankt weer vertrekken, zwaait hij ons heftig gedag.

 

Werken aan de motor nu. Een zweterig klusje, want de motor is gloeiend heet. Maar er moeten nieuwe rubberen trillingdempers komen tussen de motor en het kastje met de relais en automatische zekeringen.
Gisteren, met veel rondgevraag in ons beste Portugees, hebben we die op de kop kunnen tikken bij een fietsenmaker - verkoper van motorzagen. Je moet je dan zo een ateliertje voorstellen als dat van de fietsenmaker uit onze kindertijd. Bomvol gestouwd met doosjes, rekjes, fietsen, motorzagen. Een toonbankje met één heel klein vrij plekje.
Maar ok, die dempers staan er nu tussen, het was hoognodig.

 

Als we 's avonds de havenmeester nog maar eens gaan betalen, verkondigt hij dat morgen de mist zeker nog niet weg zal zijn.

 

Wat een vooruitzicht, zeg. Zullen we weer door de misthoorn gewekt worden?