Verzonden via WL2K

  

Zeilen. Leuk??? Had je gedacht. Jaloers op ons, die op een augustus maandag enkel maar van A naar B hoeven te zeilen.

Wel, je mag het hebben dat zeilen. En zal ik nog eens wat vertellen? Na 7 u gezeild te hebben, liggen we precies terug op de plek die we vanmorgen om half acht verlieten.

 

Wij noemen het graag "goed zeemanschap", of zijn we toch bangeriken?

 

Het weerbericht was ook niet zó veelbelovend voor vandaag . Het was vanmorgen zwaar bewolkt. De wind was pal tegen, maar met 4 bf kon dat leuk kruisen worden. Je legt dan wel dubbel zoveel weg af, maar soit.

We zijn het hier in deze vieze, industriële haven hartsgrondig beu. Hadden gisteren eigenlijk al willen vertrekken. Veel lawaai is hier ook, van de zeeschepen, die gelost worden en intussen hun hulpmotor laten bollen voor stroom.

 

Wij dus op weg. En we lopen goed. Tussendoor horen we op de HF radio hoe de NOL- leden contact hebben met Dirk van de Narid. Collega-zeiler, Limburger, samen met zijn vrouw Anneke 2 jaar geleden vertrokken en nu op weg naar de Cookeilanden.

 

Maar na ongeveer 4 uur en evenveel slagen (een rak over één boeg) zijn wind en golven zo toegenomen dat we haast geen voortgang meer maken want vastbonken in de golven.

Een ruimere koers zou vlotter zeilen maar nog langer duren en ons doel : Aveiro, moeten we tussen half drie en half vier aanlopen. De Gids voor de Portugese Atlantische kust waarschuwt voor "vicious seas" en zegt die ingang te mijden bij harde wind uit het zuiden.  Waarom zo een duur boek kopen als je letterlijk hun raad in de wind slaat?

 

De daaropvolgende haven Figueira da Foz kunnen we bij deze wind niet vóór het donker halen en in diezelfde gids zegt men : "Aanlopen in het donker : riskant."

 

Een nacht doorvaren en Nazaré aandoen, zien we helemaal niet zitten met deze wind. We zijn ook al kletsnat intussen en het zicht neemt zienderogen af.

 

Daarom het besluit : we draaien terug. Met een heel klein ingerolde genua lopen we nog 6 knopen. Het is nu veel rustiger zeilen, maar we hebben zo geen beschutting voor de regen en zitten lijdzaam af te zien. Verstand op nul, blik op de horizon.

Als de achteroplopende golven nog steeds toenemen, weten we dat we de juiste beslissing genomen hebben.

 

Na lange, natte uren zien we eindelijk de haven van Leixões opdoemen. Vissers verlaten de haven. Beelden als in "The deadliest catch". Schuim spat over het volledige schip.

 

Nee, het is niet waar !!! Het zeeschip dat vanmorgen nog aan de kade lag, verlaat net nu de haven. Murphy op zee... bestaat!

 

Motor op, zeil naar beneden en rechtsomkeer. Misselijkmakend, als je moet draaien en even dwars op de golven ligt.  We houden ons vast waar we kunnen.

 

Tergend langzaam komt hij los van de kaai, de pilotboot als een waakhond erlangs.

De Jakker houdt dapper de neus op de wind en de golven.  Tot eindelijk de weg vrij is en we de haven binnenkunnen.

 

Er liggen twee jachten op anker. Wij daar maar bij. De deining loopt de haven binnen maar wij zijn nu toch één en ander gewoon.

 

Onze douche daarna beweegt wel vervaarlijk en we moeten ons flink schrap zetten tegen de wand, maar .we zijn veilig in de haven en morgen ..is een andere dag.