Ze zouden ons bezoeken, Bert en Stefanie. Met hun Happy Herk.
We spreken af in de haven van Muros. Daar mogen mobilhomes zonder probleem gratis overnachten. Zowat gelijktijdig komen wij met onze Jak aan in de haven.

Geweldig gevoel dat weerzien. Wat glunderen ze allebei.

Ja, dat zal wel dat ze stralen. Bij een glas champagne komen ze op de proppen met het grote nieuws. Eerst dat ze een huis gekocht hebben. Ok, proficiat!  
Dan dat ze die woning ook inderdaad wel nodig hebben voor dat extra persoontje, dat eraan komt in februari.

Slik, worden we in ineens tot Oma en Opa gepromoveerd. Even schrikken toch wel.

Veel tijd om te vieren is er dan niet meer. Het is bijna donker en wij hebben weer een woelig tochtje vóór ons, richting Jakker, de wind is aangewakkerd, of wat dacht je.

Later lig ik toch nog even wakker. Denkend aan : hoe onze reis combineren met toch genoeg bezoekjes aan dat nieuwe wezentje. Denkend ook aan wat we  allemaal zullen missen en hoe we niet zullen kunnen bijspringen wanneer ze ons zouden nodig hebben.

Maar dat is nu eenmaal zo en wereldreizigers moeten toch minstens die éne kwaliteit hebben, zich kunnen aanpassen aan elke situatie! Wellicht is dit nu zo’n onvoorziene omstandigheid waardoor we onze route wat veranderen. Een jaar in de Caraïben? We houden je op de hoogte.