Wat is dat nu weer voor gestommel aan dek? Laat me toch slapen!
Even later merk ik dat Tony terug in bed duikt ….????
Natuurlijk, hij is wakker geworden van de touwen die kraken rond de kikkers (klampen waarop ze vastgezet worden). Het jankend geluid houdt je uit je slaap. Eén keer wakker, moét je d’er iets aan doen.
Wat?  Met een moortje vol met water, in je blootje, over dek balancerend de landvasten flink natgieten.  Nooit falende oplossing voor dit probleem. Ongestoord slapen we verder tot de ochtend.

Later, op zoek naar een supermercado, ontdekken we de overdekte mercado van La Coruña. Groenten en fruit, glanzend in de lekkerste kleuren.  Vele soorten vis, die enkele dagen geleden nog onder ons in de diepe zee zwom. Tientallen , heel vreemd, vrouwelijke slagers die op je vraag een lekker biefstukje afsnijden.  Geen mannelijke slagers hier!
En dan het kraampje met het heerlijkste brood en maïscake. Je mag eerst proeven vóór je beslist iets te kopen.

Vooraleer we morgen afscheid nemen van deze sfeervolle stad gaan we vanavond met de locals snel-wandel-joggen  op de Paseo Maritimo. Het uitzicht op zee is overweldigend. Balcón del Atlántico noemen ze hun stad, niet zonder trots.
We wandelen helemaal tot de Torre de Hércules, de enige, nog werkende, Romeinse vuurtoren ter wereld.  De geschiedenis van A Coruña begint eeuwen vóór Christus met een Keltische nederzetting. De Romeinen, de Noormannen, hoe kan het ook anders, lieten hier hun sporen na.

Het scheepswrak dat hier, 13 jaar geleden, aan de voet van de vuurtoren nog lag, zoeken we tevergeefs.

Al dat wandelen maakt dorstig en we laten ons de dos cervezas op een terrasje smaken.
Conchita (compleet met snor) zit aan een tafeltje langs ons. We hebben haar maar niet gevraagd of ze ene Tom(testeron) uit Vlaanderen kent.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voor meer foto's van A Coruña klik je hier.