Googelen, mailen, internetbankieren... vergeet het maar.

Telefoon afgesloten, geen ADSL meer. In ons bijna volledig ontmanteld huis, zijn we nu ook totaal afgesloten van de buitenwereld, zo lijkt het wel. Vijftien jaar teruggeflitst in de tijd

We kunnen er maar beter aan beginnen wennen... op de Jakker zullen we vaak in deze situatie zitten. We hebben wel sailmail en kunnen via de korte golf radio mailtjes versturen en ontvangen.

Internet daarentegen, dat is een ander paar mouwen. Onze hoop stellen we op de speciale versterkte wifi antenne die we in de mast omhoogtrekken. Zo moet het toch wel lukken, af en toe.

Maar hoe los ik het probleem nu op?

De bibliotheek. Natuurlijk. Daar kan je één uur gratis surfen per dag. Geweldig voorproefje van onze internetcafé toekomst. Ik waan me met vakantie in mijn eigen stad. In een pc lokaal tussen de gekleurde medemensen. Het zweterige atmosfeertje van de tropen , dat denk ik er wel bij.

Zo kom ik helemaal in stemming voor ons nakende vertrek.

Lap, het begint al.

Ik vergat het fototoestel op de boot. Dat komt ervan als je op drie plekken tegelijk woont.

Geen foto's van het weghalen van onze meubels dus.

Maar veel fantasie heb je niet nodig om je ons leeg huis voor te stellen.

Twee tuinstoelen, een klein tafeltje, onze oude TV en geluidsinstallatie .... onze living.

Wasmachine, koelkast, diepvries, fornuis ... het is allemaal weg.

De vloer ligt vol met de laatste spullen, want geen kasten meer. Zaak dus om dat morgen aan te pakken. De knop is omgedraaid, onze echte thuis : de Jakker!

Toch nog een paar foto's....  Ooit een gezellige living.

Ik stap nog maar es in de auto voor het zoveelste ritje naar Genk. Er is me weer dringend gevraagd om een "stapeltje" te checken dat voor mij klaarligt.   

Hmm, dat ene stapeltje is in werkelijkheid uitgegroeid tot verschillende hoopjes rommel uitgespreid op de vloer in een ongezellig en steeds kaler wordend huis.

Ik zie absoluut geen structuur in de hoopjes maar gelukkig weten mijn ouders perfect wat er voor mij klaarstaat.

Dan begint het… ik voel de stress van de “vertrekkers” op mezelf overslaan, heb geen zin om erover na te denken maar ik zal toch moeten beslissen wat ik meeneem en wat onverbiddelijk naar het containerpark wordt gebracht. Kan ik dit nog gebruiken of is het de emotionele waarde die me tegenhoudt om het weg te gooien, terwijl ik goed weet dat het thuis in één of andere kast verdwijnt en ik er toch niet meer naar omkijk??

Echt niemand ontsnapt aan dit soort dilemma’s, zelfs mijn vriendin Ellen, die toevallig langskomt, wordt (ongewild?) opgezadeld met nog wat extra keukengerief, of is het eerder rommel die ze nooit zal gebruiken? 

Even later ontvlucht ik de stress, een ongezellig huis en papa die liefst mijn auto volledig volsteekt met rommel en vertrek met een volle koffer terug richting Geel, een beetje nostalgisch.

Je ouderlijk huis opruimen is toch niet niks, het gevoel dat je geen "basis" meer hebt om naar terug te gaan….in tegenstelling tot de normale gang van zaken in zo'n geval, zitten de ouders nog boordevol plannen. De grote vraag is, waar we de Jakker zullen moeten gaan zoeken als we hun nodig hebben.

Ach ja, ik ben er zeker dat ik als dochter af en toe mee zal kunnen profiteren van de Jakker op wereldreis…

Karen

Nog 8 dagen in ons huis.

En nog steeds dragen we iedere dag dozen met afgedankte rommel buiten. Het containerpark is intussen onze tweede thuis. Het hulpvaardige personeel, ze zijn onze nieuwe vrienden.

Zou je heimwee kunnen hebben naar een zonovergoten containerpark waar een uitgelaten sfeertje hangt?

Beslist wel! 

Maar terwijl via de garagepoort een gestage stroom spullen ons huis verlaat, belt er alweer een koerierdienst aan de voordeur aan. Een kortegolf zender-ontvanger, met Pactor Modem en antennetuner wordt afgeleverd. (daarmee zullen we kunnen zenden, maar nog veel belangrijker kunnen mailen van midden op zee).

De bestelde windvaanstuurinrichting komt toe en de zonnecellen. Twee grote dozen van SVB (postorderbedrijf voor jachten) verschijnen aan de deur. Het lijkt wel sinterklaas. De vloer ligt bezaaid met touwen, LEDlampjes, oliefilters, zinkanodes, zekeringen, uurteller.....

Zullen we al die dingen weggestouwd krijgen op de Jakker en vooral ..... zullen we ze nog ooit terugvinden als we ze nodig hebben?

Dat zien we later wel.

Nu maar eerst eens zorgen dat dat huis leegraakt. 

                                                                              Sinterklaas in maart