Verzonden via W2LK

 

Dag 10:

Het ondenkbare is gebeurd. Afgelopen nacht. Tony merkte plots dat de accu's bijna leeg waren. Onmogelijk toch?! Energieproblemen : niet voor ons.

 

Wat is er dan gebeurd?
Tja, na twee dagen met bewolking en weinig zon, zelfs een paar verfrissende regenbuitjes zijn de batterijen niet volledig opgeladen door de zonnecellen.

 

We springen ook niet zuinig om met onze energie : niet nodig want energie zat. Twee GPS plotters werken 24 u op 24, 's middags de laptop op voor mails en positierapport.
's Nachts durven we al eens een filmpje te kijken, ook op de laptop, een grote stroomverbruiker. Zenden met HF, nog meer stroom nodig. De radar 's nachts en vooral de ganse tijd de frigo, die hier harder moet werken dan thuis.

Dus : we nemen ons hier en nu plechtig voor : we gaan ons leven beteren. Zuinig zullen we zijn met energie net zoals we dat met water zijn.
Dat is beloofd !

 

 

Dag 11: Close encounters

Vlak langs Jakker knalt in een explosie lucht als uit een persluchtleiding. Phow!! Een grote zwarte massa, witte vlekken, een hoge scherpe rugvin! Orca! Twee killer whales.


Ze duiken onder onze boot door, vooraan, in het midden. Nog een keer, steeds opnieuw. Strijken met hun logge lijf, bijna huid tegen huid, langs onze Jakker. Kippenvel, angst, ongeloof, bewondering.
Ik zie een reddingsvlot met overlevenden. Weken op zee. Een houten zeiljacht, door orca's tot zinken gebracht. Een boek dat ik lang geleden las. Moeten we ons op het ergste voorbereiden?
Nee, een gat in onze romp slaan is niet makkelijk. Maar ons roer en Pierke dat zijn twee kwetsbare dingen achteraan de boot. Als ze daar tegenaan botsen ...


Ze cirkelen rond ons. Komen steeds terug. Kijk die enorme beesten rijden op de hoge golven achter ons, als dolfijnen. Hun enorme koppen naar ons gericht. Wat een lengte! Tony probeert foto's te maken. Eerst zwart-witte schaduw onder water vinden, dan gokken waar hij zal bovenkomen, evenwicht bewaren op bokkend schip, de sta-in-de-weg reddingsboei op de foto vermijden ..bijna onmogelijke opgave. Na drie kwartier, resultaat : een aantal foto's en Tony een paar dagen levensverwachting korter van het schrikken als weer zo een 'wolf van de zee' vlakbij onze boot, altijd aan zijn kant, onverwacht opduikt en knallend ademt.
Menslief , dat wil je delen met iemand.

 

Wel, asjeblief, een Franse catamaran komt achter ons aangezeild. We roepen hem op. Isandra is de naam, op weg van de Canaries naar Martinique met vijf opvarenden. Ze haasten zich in onze richting. Wij vertragen, rollen de genua in. Maar als ze ons bereiken, zijn de orca's verdwenen. We nemen wat foto's van de cat en vervolgen ieder onze weg.
Bon voyage!
De zon is onder. Een door de volle maan helverlichte nacht wacht ons.

 

Vanmorgen zag Tony dat er een hap uit die volle maan was. Gedeeltelijke maansverduistering? Bij ons thuis totale?

 

 

Additional information