Verzonden via W2LK
Op zulke ogenblikken voel ik me echt met vakantie. Gezeten in een busje (aluguer), langs een oud vrouwtje dat me stiekem begluurt, naar mijn handen kijkt. Achteraan twee mooie meisjes, hun haar met veel gel strak achterover, druk bezig met hun GSM, net als thuis. Een jonge gast, zoals velen hier, uitgedost als een would-be rapper. Een oude, magere, erg zwarte man, die ergens dichtbij een veldje opstapte en drie grote zakken gevuld met een kruid, tussen de banken perst. Boa tarde!
Ik voel me graag vreemd, ver van huis.
Nu gaat het aan een hoge snelheid over de bochtige bergweg, richting hoofdstad, Vila da Ribeira Brava. De weg is gloednieuw helemaal geasfalteerd nu, dus het kan. Maar we houden ons hart vast om deze chauffeur met rally ambities. Hij snijdt met doodsverachting bochten af aan de linkerkant, ontwijkt handig de enorme bruine blokken die van de rotsen naar beneden zijn gevallen, scheert langs duizelingwekkende ravijnen zonder reling.
We rijden door een Peruaans landschap. Hoge groene bergen, diepe dalen met piepkleine dorpjes, terrassen overal. Wat een rijkdom aan gewassen, groenten en fruit.
Daar, dat lijkt Machu Picchu wel.
We maken een grote omweg rond de berg via de noordkust. Passeren langs "spinnendorp", zo noem ik het. Niet te geloven. Overal langs de weg enorme spinnenwebben. Echt ...ronde webben als tafeltjes met een diameter van 2 m. En spinnen, jongens, dikke spinnen ...8 cm of zo. Zouden die ook binnenshuis komen? Het kot zou te klein zijn, als ik die ooit binnen ontdek.
En dan zijn we er plots, in de hoofdstad. Eerder een groot dorp, nu een beetje uitgestorven wegens het voetbal. Weinig auto's, enkel busjes. Wat supermarktjes. Een kiosk, kerk, marktplein. Mooie huizen tussen andere in opbouw. De onvermijdelijke "Loja Chinese" , winkeltjes van Chinezen met allerhande spullen: van shampoo over potten en pannen en TV's tot onderbroeken. Hoe die overal op de Kaap Verden terecht komen?
We wandelen wat rond en na een koffie met gebak keren we via dezelfde weg terug.
Nog een biertje op 'ons' terras en dan in het donker op zoek naar Jakker, waar we nog de ganse avond in ons blootje buiten zitten lezen, genietend van de geluiden van Afrika by night.
De bombos (de trommelaars), echt waar, stoppen er pas om 7 u 's morgens mee!