Verzonden via W2LK

Ik durf het haast niet te zeggen, wil jullie niet al té jaloers maken. Heel stilletjes dan ..we liggen in het azuurste blauw water bij een hagelwit strand. Het zuiden van Sal, Baia de Santa Maria. We zijn onmiddellijk in dat heerlijke water gesprongen.
Hallucinant! Laat dit vakantieplaatje je koude sneeuw-winterdag verwarmen, terwijl je bij een gevoelstemperatuur van - 12 ° van je auto naar kantoor loopt of van je auto naar je woning, laarzen aan en dikke winterjas. Laat het een dekentje zijn om de kilte van de avond te verzachten.



Op een tweetal uurtjes zeilden we met een lekker windje van Palmeira naar hier. Dit keer werden we vergast op een vliegshow van vliegende vissen. Het zijn elfjes die net boven het water vliegen. Met hun fragiele, doorzichtige vleugels en hun blauwe lijfje vliegen ze echt een heel eind ver, zwenken een andere richting uit, zoals echte vogels. Heel sierlijk allemaal.



Van ver zien we ze al aan komen varen. Twee schepen, heel dicht bij elkaar. Eerst denken we nog dat het een tweemaster is. Nee, het is een sleep. De ene zeilboot trekt de andere voort. Dan moeten het haast wel de Tin Hau en de La Luna, met motorpech, zijn. We hoorden op het Nederlandse 'netje' dat ze van Gambia onderweg hierheen zijn. We praten even over de marifoon en horen later dat ze ook naar deze baai komen, samen met Abel T en  ECH'o  (Belgen).
Een heuse Nederlandstalige invasie!



Gisteren zijn we hier een kijkje komen nemen met de aluguer (verzameltaxi). Het was windstil en een beetje onweerachtig. Man, man, wat was het heet. We konden het vocht dat we verloren niet bij gedronken krijgen en zwalpten van het ene terrasje naar het andere.
In Santa Maria heb je het snel gezien dus stopten we op de weg terug nog maar even in Espargos om wat boodschappen te doen en te 'surfen'.
Toen we op de site van de Liberty een kijkje gingen nemen, schrokken we toch wel even. Opstapper Henk terug naar Nederland. Margreet die de overtocht wellicht niet meedoet, omdat ze steeds maar ziek blijft worden, Erik wiens hand nog niet in orde is en op zoek is naar opstappers.
We ontvangen hen niet meer met onze radio op het afgesproken uur.
Dus : Erik, als je dit leest, weet dat we jullie avontuur blijven volgen en meeleven met jullie tegenslagen. Jullie komen er beslist wel uit.
Ook de Nederlanders die hier vandaag toekwamen, willen allemaal weten hoe het jullie vergaat.



Verder maken we er vandaag een rustige avond van.
Gisteren was het gezellig met Filip en Diane (Miles Ahead), onze Genkse buren, aan boord. Bij wat koele Leffes, die zij al te lang moesten missen,  hebben we heel wat afgebabbeld.
De rest van ons voorraadje bewaren we voor nog een gelegenheid als deze.


Additional information