Het beloofde een erg rustige nacht te worden …….alle luiken open want intussen zijn ook de nachten behoorlijk warm.
Midden in de nacht schrik ik wakker …. stemmen over het water. Een bootje met vissers komt eraan. Nee, met duikers, want even later horen we bloeb, bloeb ….luchtbellen spatten tegen de boot. Hard dat die klinken ! Telkens opnieuw komt de duiker onder de Jakker door. Rustig slapen, ho maar. Vooral als ook de dieptemeter om de haverklap alarm piept. Niet diep genoeg hier ? Nee, natuurlijk klopt dat niet. Onze dieptemeter detecteert die duiker onder de boot.
Nu begrijpen we pas goed waarom die duikers ons een halve emmer ameijoas (steenmosselen) cadeau deden gisteren….ze wisten gewoon dat ze ons nog zouden komen ambeteren!
Zij haalden gisteren, onder onze verwonderde blikken, ook al ganse zakken schelpen op, vlak bij de Jakker. Illegaal? Daarom dat cadeau? Zwijggeld?
Ons een zorg. De ameijoas, gestoofd in olijfolie, look en peterselie, man, dat smaakt.
En vanavond is het dan weer feest op de Jakker!!! Karen en Ellen zijn door nichtje Inês opgehaald aan de luchthaven en netjes gebracht tot aan het dok waar we nu liggen, in Lissabon. Fantastisch gevoel je dochter na drie maanden weer in je armen te houden!
Daar hoort Cava bij.
O ja, we liggen dus in Lissabon, maar dat had je al door.
De verwoede pogingen van Rita, een vergunning voor ons te regelen om in Seixal te mogen blijven, kwamen te laat. We waren net het anker aan het uitbreken toen de politieboot in de nauwe doorgang verscheen. Dezelfde mannen van gisteren kwamen poolshoogte nemen.
Een vriendelijke wenk. Alles ok. Nu we vertrekken natuurlijk wel!