Zó moeten Adam en Eva zich gevoeld hebben toen ze uit het paradijs geflikkerd werden.

Het gebeurde vanmiddag. Ik had nog maar net ons nieuwste ankerplekje in de meest lyrische bewoordingen bewierookt. Ik kon het nog publiceren daarenboven, want we plukten een onbeveiligde site uit de lucht.
Komen daar uit het niets drie politiemannen in een snelle motorboot op ons toe. Of wij een vergunning hebben om daar te liggen? Of we geregistreerd zijn?
Wij : “Ja, in verschillende havens.” “Nee, nee, in Lissabon? “ “Natuurlijk niet, we zijn daar helemaal niet geweest.” “Wel, dan moeten jullie vertrekken en wel nu !”

Uiteindelijk, nadat we onze meest charmante glimlach uit de kast haalden en ook de nodige lepels siroop, konden ze ermee leven dat we nog een nacht bleven.  Morgen zouden ze dan terugkomen voor de vergunning die we in Lissabon moesten halen.

Van het geplande heerlijke dinertje bij Rita en Jorge thuis, kunnen we dus nog genieten. Jorge kwam ons netjes oppikken aan de kaai waar we Jak achterlieten. We zijn  weer wat bijgebabbeld, ook met zus Lut, intussen in Portugal aangekomen.

Veel later varen we over het stille water terug naar de Jakker. Weer een heel toffe avond rijker.

 

 

 

Additional information