JAKKER, a ship's journey

Zeilers, wachtend op een “weervenster” (weather window) om de Biskaje over te steken. Wat houdt hen bezig? Wat doen ze al die tijd?

Eerst en vooral is daar de eeuwige zorg voor het dagelijks brood, eten op tafel.
De mooi aan boord gestouwde en geïnventariseerde voorraad, daar kom je liefst nog niet aan, dus elke dag een wandeling van 20 minuten naar de bakker in Camaret en gelijk naar de Super U vlakbij.
Tony fungeert als rem op mijn kooplust. Eén litertje fruitsap, een paar blikjes frisdrank of bier, potjes yoghurt, fruit en groenten. In zijn hoofd tikt een tellertje de kilo’s  in de rugzak aan. Werkt perfect, we zijn nog net geen muilezels. Terugweg, vaak in de brandende zon, langs terrasjes en restaurants. Soms kan er een koffietje af, wat mensen kijken en dan weer verder.

In het volle besef van ons “luxeleven” rusten we een flink stuk van de middag uit van onze inspanningen. Lees : in de kuip, eigenlijk ons terras, de wereld of toch Europa zien voorbijvaren. Boten binnenkomend van een tocht op zee en hier een plaatsje zoekend.
Soms rustig afmerend, perfecte harmonie tussen stuur- en “touwen”-man. Soms in de grootste paniek, heen en weer geloop, geschreeuw en gevloek, inderhaast toelopende mede-zeilers om de boot af te houden.
Heerlijk om zien als je zelf zonder brokken bent afgemeerd.

Wat doen we nog? Minstens zo belangrijk : tot in den treure weerberichten bestuderen!
Ja, Karen en Bert, ik noteer nog steeds weerberichten, hoor, maar we hebben nu ook de navtex en we halen weerkaarten en gribfiles binnen via de HF-radio.

Want we willen, hoe leuk het hier ook is, toch ook wel verder varen binnenkort.
Moeilijkheid daarbij : Camaret - La Coruña : 340 mijl. Zo ‘n drie dagen varen. Een driedaagse voorspelling , minder betrouwbaar dan voor één dag.
Hoe goed we ook zoeken, we zien alleen een depressie op de oceaan.

Maar als geduld beloond wordt, dan graag met goed zicht  en ruime wind. Liever geen oversteek op motor. Dure diesel die we er al doorgejaagd hebben deze reis, dat wil je niet weten. Met de wagen waren we al aan de Côte d’ Azur !

Maar vandaag zondag, wandeldag, maken we  een fikse uitstap over het douanierspad naar de Pointe de Toulinguet waar je een fantastisch uitzicht hebt over de eilandjes en inhammen voor de baai naar Brest. Forten van Vauban en bunkers van de Atlantikwal, ze getuigen van het groot strategisch belang van dit meest westelijke punt van Frankrijk.

Mooi in een rechthoek opgestelde menhir’s, het vervallen kasteel van Camarets meest beroemde inwoner, de poëet Saint-Pol-Roux, we ontdekken ze bij toeval op ons pad langs met dopheide begroeide hellingen en steile rotspartijen waaraan beneden de groene zee likt.  

Zo een dag als wandeltoerist, niet te versmaden.