We liggen voor anker aan de ‘Rio Amazonas‘. Nee, niet echt natuurlijk. Zo noemen wij dit plekje van het Grevelingenmeer, achter het eilandje, Stampersplaat.
Meer uitleg hoeft die naam niet, zeker. Wij voelen ons hier al een beetje ‘weg’.
Gisteravond kregen we hier een prachtige zonsondergang cadeau. Tijd om, voor het eerst dit jaar, tot ‘s nachts in de kuip te zitten genieten van de immense rust op het water.
Tijd voor reflecties over de voorbije dagen, vooral over het pensionerings-info-feestje van de Vlaamse ambtenaren. Want tussen alle voorbereidingen door is Tony nog officieel toegetreden tot het Vlaamse ambtenarenkorps. Warme ontvangst in Kattevennen, veel info, voortreffelijke lunch, niet te versmaden boekenbon cadeau, leuke ontmoetingen, VZW ‘s om in het achterhoofd te houden. Want eerst tijd voor ons project, hé, André.
Maar nu is het weer werken geblazen. Terwijl ik hier schrijf, boort Tony gaten voor de installatie van onze HF transceiver aan de kaartentafel. Het volgende to-do item op de lijst.
De antenne heeft hij gisteren aangesloten aan de tuner, nadat Marco Bijl van Tuigerij Bijl de isolatoren op de achterstag walste. Met de hoogtewerker is het klusje van de achterstag wegnemen en terugplaatsen zo gepiept.
Goed dat we d’er uiteindelijk toch niet zelf aan begonnen zijn en een specialist het werk hebben laten doen. Mijn schouders zullen me eeuwig dankbaar zijn. 3-4 keer Tony in de mast hijsen, zwaar werk! Bovendien bleek bij de tuiger dat het allemaal niet zo simpel was. Eenmaal de isolatoren geplaatst, had Tony de achterstag wellicht niet meer terug door het oog kunnen trekken….Veel meer dan voer voor weer een hartig stukje op de blog had dat dan niet opgeleverd.
Zo zie je maar, een mens moet in het nemen van beslissingen ook kunnen vertrouwen op een dosis geluk of noem het ‘zeilersinstinct’.
Zitten niksen is er voor mij niet bij, dus tijdens dat antennewerk van de mannen, ben ik de ganse namiddag zoet geweest al rondkruipend in de buik van onze Jakker. Kilo’s bloem, pasta, rijst, dozen eenpersoonsmaaltijden, blikken soep, blikken groenten allerlei, koekjes, chocolade … al die nieuwe voorraden kregen ook weer een plekje.
Ik heb me immers de voorbije dagen nog maar eens goed laten gaan in diverse grootwarenhuizen.
Om de antennedag af te ronden, ontmoetten we, als toetje, geheel toevallig, bij de tuiger in Brouwershaven een collega-vertrekker en -Limburger. Tin Hau, een bootsnaam om te onthouden!
