JAKKER, a ship's journey

Positie : Seget, 01°23,42 Z 130°59,02. 


Voor anker bij Seget in de verte achter ons.

Pie-ie-iep ! Plots overstemt dit vreselijk op de zenuwen werkend geluid het gebrom van de motor. Het zal toch zeker niet waar zijn. Ons volgende pech moment. Alsof we er nog niet genoeg hadden.
Dit enerverend alarm vertelt ons dat de batterijen niet bijgeladen worden door de motor. Nog wel door de zonnepanelen maar daar kunnen we tijdens deze moesson tijd niet altijd op rekenen.
Terug naar Sorong ? We kijken mekaar aan...nog liever zonder koelkast verder en niet-gekoeld bier drinken.
Nee, we varen verder via het Selat Sele kanaal naar Seget, 40 mijl ten zuiden van Sorong en komen er twee uur later aan.

Tony stort zich meteen op de elektrische schema's. Bestudeert, met diepe denkrimpels, alles grondig. Tekent met kleurtjes de verschillende kabels na.
Als je hem kent, weet je dat hij er nooit onmiddellijk in vliegt. Eerst zet hij de radertjes in zijn hoofd aan het werk. Ik houd mijn mond. Als je mij kent, weet je hoe moeilijk dat voor me is. 
Bedachtzaamheid is Tony's handelsmerk. Samen met een innovatief vernuft dat de meest ondenkbare oplossingen met de meest simpele middelen, uitdoktert


Kapitein Tony aan het werk met liefst twee soldeerbouten. 

Zo zijn we twee dagen verder en de alternator, want dat was de boosdoener, meer bepaald de koolborstels waarvan eentje bijna helemaal op was, is hersteld. Wel ligt ons slijpschijf machientje nu op apegapen. Dat heeft zijn koolborstel moeten opofferen voor de goede zaak.
Maar we kunnen weer even verder.
En mijn kapitein heeft bovendien nog tijd voor een namiddagje rustpauze.
Wat zou ik zonder hem moeten? Ik vertelde het al zo vaak. Zonder hem, zat ik hier helemaal niet. Hij is een echte MacGyver waarvan men lachend zegt : “Hij kan een vrachtwagen starten met een cactus.”
Tony ten voeten uit.

Kunnen we morgen dan verder? Naar Misool? Brengen de dolfijnen, van vanmorgen op onze rivier, geluk?