Positie :  P. Yangelo  : 00°30,72 Z. / 130°27,23 O. 



Niks kan onze rust hier bij de waterval verstoren. 's Morgens staan we extra vroeg op om de vogels te horen. Melodieuze liedjes, deuntjes zo van een gsm afgekeken, eentje klinkt net als het dring-dring-geluid van een ouderwetse telefoon. Als het te heet wordt, reppen we ons met de dinghy naar de steiger op de rivier waar het pad naar de waterval begint.
Er klatert duidelijk meer water naar beneden dan vorig jaar. Het regent vaak en het komt echt met bakken naar beneden. Onze watervoorraad blijft daardoor goed op peil.
Eén mannetje van het dorp ver weg, wil ons gidsen naar de bekende weg. Hij wil vooral geld. Als we hem een T-shirt geven, is hij ook wel tevreden.



Meerdere avonden dampen mistig, pikzwart, zwaar bewolkt. De eerste avond echter krijgen we een heldere hemel cadeau. Tony merkt verwonderd op dat hij in het westen een laser straal waarneemt ?! Een laserstraal? Hier op het dichtbeboste eiland Batanta, zonder steden of bewoning van betekenis ? “Onmogelijk” : besluiten we allebei. Als we met de verrekijker aan het eind van de laserstraal een witte bol ontwaren, snappen we het. Dé komeet ! We zien de komeet van de eeuw. De naam kan ik niet herhalen, iets met een nummer en een Chinees woord.
Een “unieke, één keer in je leven ervaring” beleven we hier op deze toch al magische plek !

Maar we krassen weer op en varen in een paar uur 16 mijl verder naar wat wij “Manta spot” noemen.
Heel mooie omgeving met karst-eilandjes, strandjes en een kleine homestay. We ankeren op een flinke stroming van 2 knopen. Zes uur stromen we in de ene richting, zes uur draait Jakker de andere kant op.
Het is prachtig weer en we snorkelen op de mooie, intacte riffen met veel soft koraal, nemootjes en papegaai vissen.
De manta's bewaren we voor de volgende dag. Nadat ik in alle vroegte brood bakte (ik kan het nog), gaan we op weg. Het zicht is slecht. Veel klein, voedzaam spul in het water, daar eten manta's gulzig van.

Op precies dezelfde spot als vorig jaar laten ze zich nog steeds poetsen. Het is niet zo moeilijk ze te vinden. Exact hetzelfde vreemd rustige gevoel komt over me als ik de immens trage bewegingen van die enorme dieren zie. Het is alsof de wereld even stilstaat. Is het daardoor dat we steeds opnieuw naar die dieren worden toegetrokken?

 
Homestay bij de Manta's.





Additional information