JAKKER, a ship's journey

Bij ons is het ook erg mooi. Het Schulens Broek...

de holle wegen bij Loksbergen.


En de bloesems die ondertussen uitgroeiden tot flinke appels. 

 “Zeilers schrijven hun plannen bij laagwater in het zand.”
Hoe vaak herhaalde ik deze zeilerswijsheid al? Zo cliché, maar toch...een waarheid als een koe.
Die plannen wijzigen o.a. omwille van kleine of grote tegenvallers, zoals die meest recente voor ons : een kapot buitenlager van de schroefas. Toen bleek dat Jakker niet meteen uit het water kon in Sorong (Indonesië), besloten we ons bezoek aan België te vervroegen.
Alles liep volstrekt gewoontjes : vakantie, bezoekjes aan familie en vrienden, dokters.


Bezoek aan vriend Luc en zijn Antonov II.

Tot er plots een mega boeman opduikt, een kanker diagnose die je hele bestaan doet daveren. Prostaatkanker. Veel mannen krijgen dat verdict en gelukkig is het goed te behandelen als je er vroeg bij bent.
Meteen worden er verdere onderzoeken gepland, robot operatie vastgelegd.
Tony's herstel verloopt uiterst positief. We krijgen zo extra tijd en pikken nog het asperge- en aardbeiseizoen in onze streken mee. Lang geleden alweer.
Nu zijn we drie maanden verder en opnieuw goed om naar Jakker terug te keren.
Toch willen we dat nog even uitstellen want Karen en Jean-Marc komen over uit Curaçao en je weet nooit wanneer je hen, zeezwervers zoals wij, zal terugzien.

Ons “bootgevoel“ zit nog steeds in ons lijf, dat kunnen we checken tijdens een verblijf in Zeeland (Port Zélande) op de Temanu'a van Bert en Stefanie.
Op 12 juni 2010, exact vanaf deze spot, lieten we de boel de boel en vertrokken.
Ongelooflijk het aantal beelden dat door mijn hoofd stormt als ik aan die jaren probeer terug te denken. Toch lijkt het zo kort geleden dat de bruinvissen in Zierikzee ons gedag plonsten.

Het bootgevoel aan zee.

Terug naar nu : Jakker ligt in Sorong ongeduldig op ons te wachten. Herhaalde malen stuurde Wick, eigenaar van marina Tampa Garam, ons gunstige berichten over de toestand van de boot en een bevriend Belgisch koppel, wiens boot, de Skybird, nu langs ons ligt, kan dit enkel bevestigen.
Op 5 september gaan we dat zelf ontdekken. Werk zal er na tien maanden toch wel “aan de winkel” zijn. Eerst en vooral het euvel trachten te herstellen waardoor we in de eerste plaats onze plannen wijzigden.
Tot dan houden we ons in vorm, vooral met wandelingen in de natuur.
Immers fit zijn, het enige wat er echt toe doet aan boord.


Aan de Demer in Herkenrode.


Met mijn broers en zussen. 


Een kermisfriet, da's lang geleden.