Positie : 01°40,30 Z 145°29,51 O

Voorlopig zijn we “afgestapt”  van de reuzenschommel uit mijn jeugd. Reddende engel is het eiland Manus, in wiens schaduw we nu varen. Manus, waar Australië zijn asielzoekers tot voor kort heenbracht.
Langgerekt en vrij hoog, zorgt dat eiland voor een dam die de venijnige golven tempert. De sfeer aan boord stijgt razend snel.
Er is weinig wind, maar de zeilen blijven vol dankzij die vlakke zee. We genieten van uren champagne zeilen, al mocht het iets sneller. Zien de volle maan opkomen en die grote lamp aan de hemel maakt het (nacht)leven zoveel aangenamer. Gewoon even rondkijken en je hebt alles gezien, geen getuur in de zwarte duisternis.

Maar ons geluk is van korte duur. In de tweede helft van de nacht breekt de hel los. Tijdens Tony's wacht pakken pikzwarte wolken samen. Op de radar kan je volgen hoe ze groeien. Er is nog net tijd om de zeilen naar beneden te halen. Een zware windbui met veel regen doet Jakker vervaarlijk overhellen. De rest van de tijd, het blijft regenen, sturen we binnen, zittend  aan de kaartentafel. Lekker droog.
Het ochtendlicht is Belgisch grijs en bijna zwart is de zee. Dit doet sterk aan de Noordzee denken. Hadden we die niet lang geleden achter ons gelaten?
Enkel de temperatuur is nog steeds tropisch. Kleren hebben we hier niet nodig.

Nu eens zeilend, dan weer op motor (als er absoluut geen wind is), zo varen we nu verder in die grijze wereld. Geen spatje blauw te bespeuren.
We willen diesel sparen want de weg naar Sorong, Indonesië (daar kunnen we weer tanken) is nog lang (850 zeemijlen).
De Hermits eilanden (Admiralty Islands), ons doel vandaag, zijn nog minstens 35 mijl of 7 u varen ver. Dat halen we niet voor het donker wordt om 18u30.
Zouden we de brede, diepe West pas durven binnen varen rond middernacht (helemaal onze gewoonte niet) en ergens een ankerplek zoeken ?  Duimen maar dat de, nog steeds grijze, lucht uitklaart en de volle maan ons de weg kan wijzen.

Additional information