Positie : Pinipel, Green Islands, PNG – 04°22,86 Z 154°07,27 O
Dit bericht stuurde ik via Winlink en onze SSB radio door naar Karen, die het vervolgens publiceerde. Voor foto's zal je moeten wachten tot we weer internet hebben, die kan ik nl. niet verzenden.
"C'est la vie" maakte ons bootleven een stuk makkelijker. Dank je, Sammy, voor het gebruik van jouw Starlink !
Nadat we nog de romp met zoutwater poetsten, de pijn in armen en schouders moet je er maar bij nemen, ziet Jakker er weer bijzonder verleidelijk uit.
Andere problemen dienen zich nu aan.
Het zonder internet verbinding moeten stellen, je weet wel, door die kapotte kabel, normaal vinden we dat niet zo een ramp, soms ondervinden we dit zelfs als een verademing. Maar dit keer is de timing wel erg slecht.
We varen nog maar eens naar Gizo en ontdekken dat ze de ATM – het geld kastje in de muur - al terug aan de praat hebben. Diesel kopen, no problem.
Het tanken heeft wel wat voeten in de, door de felle regen zompige, aarde. Eerst in de rij staan om te betalen. 1,8 € /l. Vervolgens pompen 2 jongens de 280 l diesel die we willen kopen eerst in maatbekers van 5 l, gieten die dan in onze 20 l jerrycans (waarvan de afsluitdoppen al meermaals hersteld zijn). Drie keer varen we met Jak heen en weer. Jerrycans in onze tank leeggieten en weer terug voor meer diesel. De laatste lading volle jerrycans binden we vast aan dek.
We verwachten weinig wind, dat is duidelijk.
Diesel tanken !
Een pizza hebben we wel verdiend na al dat werk. In het Gizo hotel hangen niet alleen nog steeds de Australische soldaten rond, die de lokale politie trainen, we ontmoeten er ook onze nieuwe buren op de ankerplek. C'est la vie is een Australisch superjacht met 3 jonge mensen (crew) aan boord én de eigenaar, Sammy, een uitbundige, sympathieke Australiër met Griekse roots met zijn Japanse vriendin. Tussen pot en pint nodigt hij ons meteen uit van zijn Starlink internet verbinding gebruik te komen maken. En zo raakt onze visa aanvraag en Vessel Declaration System (VDS) voor de boot, om Indonesië aan te doen, toch nog in orde.
Niet zo vlotjes zoals ik dat hier nu schrijf. Maar ik bespaar je de uitleg over heel veel Whatsapp communicatie heen en weer met verschillende agenten, de uiteindelijke keuze voor één iemand, het frustrerende interactief invullen van een uitgebreid formulier, de lange lijsten van medicijnen, route die we willen varen in Indonesië met ETA en ETD , bewijs verzekering, kopies van vele documenten enz enz.
Tenslotte de betaling via een Wise account, die we ook nog snel snel even hebben aangemaakt en gespekt met geld.
Alles geregeld via de Starlink modem, waarvan we het signaal, als we evenwijdig liggen met onze buur, gewoon aan boord van Jakker ontvangen. Dank Sammy, maar vooral dank Elon Musk. De aankoop van dit revolutionaire systeem lijkt onvermijdelijk. Overal ter wereld internet ontvangst zelfs op de meest afgelegen plekken. Een droom. Verbruikte het maar eens wat minder stroom !
Je voelt het al, het hele Indonesië verhaal neemt dagen in beslag. Dagen steeds afgesloten met biertjes met Sammy, vriendin Nao en de crew. Uiteindelijk is alles goed bevonden en na een laatste afscheidsavond zijn we er klaar voor.
PT 109 (genoemd naar JFK's torpedoboot) , the place to be in Gizo .
Etentje met de ganse crew van C'est la vie. (De twee captains zitten naast elkaar).
Gezellige avonden aan boord van C'est la vie.
Helaas. Ons vertrek uit Gizo, 's namiddags, eindigt al meteen, vlak voor het donker, in de buurt van Liapari in een enorme, langdurige plensbui. Heerlijk dat we daar op onze vertrouwde, veilige ankerplek kunnen schuilen. Minder heerlijk, om 2 u op om onze reis naar de Shortland eilanden verder te zetten.
Als we rond 5 u in de buurt van de Baga antenne even 2G hebben, slaat een Whatsapp bericht van onze agent in als de bliksem. De scan van onze paspoorten is geweigerd door de Indonesische autoriteiten en of we die even opnieuw kunnen maken?
Ongeloof, boosheid...daar doe je niks mee, een oplossing moet er komen. We zien er slechts één : terug naar Gizo naar Sammy, onze Starlink vriend. Nieuwe scans maken (wij vonden de vorige absoluut goed leesbaar in 4 talen ) en versturen. Wachten op goedkeuring. Go.
En zo komt het dat we met anderhalve dag vertraging nogmaals de lagune bij Gizo uitvaren in een tweede poging de Shortland eilanden, met de vele oorlogsrelikwieën, te bereiken.
Jak (onzen auto) aan de steiger van PT109.