JAKKER, a ship's journey

Positie : back in Gizo town.


Het kleine gemeenschapshuisje van de familie in Baga = Bava = Mbaga 


Kastom versierd vanbinnen. 

Baga eiland.
_________________
Op naar Baga eiland nu. Ongeveer 18 mijl langsheen de kust van het grote Vella Lavella eiland richting noord vanuit Liapari, precies de richting waaruit een flauw windje waait. Je snapt het al, het wordt wéér motoren, tenminste als we over het traject geen dagen willen doen. Ons aantal motoruren gaat pijlsnel de hoogte in. Zeilers houden daar helemaal niet van maar we zullen eraan moeten wennen. Moesten we maar niet zo dicht bij de evenaar willen zeilen.

In het kanaal tussen de twee eilanden staat behoorlijk wat stroom. Een uitgestrekt rif met vervaarlijke branding golven dwingt ons tot een omweg. We beproeven de meest noordelijke pas bij Inia. Je kan er in een soort kommetje ankeren, maar de zwaai ruimte is wat krap. Naar de zuidelijke ingang bij Jirundu Islet dan maar. En als we ver genoeg doorvaren, peilen we eindelijk 14 m diepte, goed om te ankeren.
We kijken verwonderd rond op deze mooie plek omringd door eilandjes en mangroven, zien een paar rieten huisjes en meteen worden we al ondergedompeld in het eiland leven. Regi, zijn zus en neef, in hun kano op weg naar het rif, maken hun opwachting, heten ons welkom en vragen meteen of we sigaretten hebben. Visdraad en vishaken zijn ook ok. In ruil brengen ze later kokosnoten, elk gevuld met bijna een liter heerlijk kokoswater.
We spreken af voor een wandeling op hun eiland. Echt geen walk in the park. Als we bij Regi's ma aankomen, heb ik schrammen op mijn enkels en armen. Doorheen mangroven en modderpoeltjes (gelukkig was de krokodil niet thuis), klauterend over boomstammen, langsheen Regi's kopra drogerij, komen we terug bij ons startpunt.
De volgende dagen snorkelen we uren op de omringende prachtige riffen, steeds met Regi als gids. Een duikmasker heeft hij wel verdiend.


Op stap met Regi naar 


zijn mama.


Op de terugweg stookt hij zijn vuurtje onder de drogende kokosnoten nog even op. Boven rechts gluurt Tony 


binnen in de droogzolder.


De mudcrab smaakt toch niet zo lekker als de Noordzee krab. 


Dé sterren van het rif, de échte Nemo's, clown anemoon visjes. 



Vóór de volgende regendag zijn we alweer terug in Liapari waar Fransman Jérôme net is gearriveerd. Hij komt rechtstreeks uit Indonesië, kan er veel over vertellen en bezorgt ons miljoenen rupiahs !

Ilitona.
________________


De machtige uitgedoofde vulkaan op Kolombangara island. 

Voorlopig verkennen we de Western Province nog wat grondiger. Onze volgende bestemming : Kolombangara, de machtige uitgedoofde vulkaan, met zijn 1800 m één van de hoogste bergen van de Salomonseilanden. De rand van het vulkaaneiland, een perfect cirkel, kent ontelbare kleine en grote kreken. We varen binnen in Vovohe cove. Een dorpje, wat huisjes apart en Amiga de boot van Hilde, een Duitse collega.
In ons logboek heet deze inham voortaan “bloemenbaai”. Immers deze Goede Vrijdag bezoekt een stoet van kano's met kinderen van diverse leeftijden Jakker. Ze bedelven ons onder prachtige bloemen. Echte bruidsboeketten zijn erbij. De kinderen naderen eerst wat aarzelend, houden de bloemen achter hun rug en steken ze ons dan plots toe. Wachten dan een beetje af. De oudsten spreken Engels en vertellen me hun naam, hun leeftijd, waar ze wonen, wat ze zoal doen. In één bootje ligt in de voorpiek het kleine broertje te slapen, ze moeten duidelijk babysitten. Ik moet er niet aan denken dat het wankele bootje zou omkantelen.
Ze vertrekken allemaal met wat schoolschriften, potloden, snoepjes.




Let op de slapende baby in de boeg.

Als we het dorp bezoeken, wandelen we met gids William helemaal tot aan Blackett Strait aan de andere kant. Mike en Catherine (met baby Maril op haar heup),die ons ook vergezellen, zijn 14 en 12 jaar oud, kinderen van een leraar, ze zullen volgende week verhuizen naar Choiseul. Ilitona is een SDA dorp (Seventh Day Adventists) . Leraars blijven 4 jaar op dezelfde post en moeten dan elders gaan les geven. Het is een mooi opgeruimd dorp, prettig om rond te wandelen.
We praten nog wat met de verzamelde dames met kindjes op schoot, die wat kletsen in de schaduw van een huis.
Jammer, ik vergat de smartphone, helaas geen foto's van ons bezoek aan Ilitona. Maar de dames op het marktje in de naburige Ringhi Cove lieten zich graag fotograferen. 's Ochtends vroeg tuften we met onze Jak erheen, via de smalle mangroven rivier die de twee coves verbindt.


Ilitona.


Via het riviertje naar de markt in Ringhi Cove.


Waar Bridget en de andere dames wel met mij op de foto willen.

Maandag zorgt voor een verrassing. Onze siësta wordt bruut verstoord door een kreet “Tony – Jacky”. Surprise. Skybird, de Belgische catamaran kruist weer even ons pad. Twee gezellige avonden gegarandeerd.
Daarna vluchten we weer naar Gizo, er komt opnieuw een depressie aan. Het hemelwater is welkom, de wasmand is immers vol.


In Gizo bezoekt ons de zoveelste "woodcarver". Hij houdt duidelijk van betelnoot, getuige zijn rode mond en beschadigde tanden. 
Geen SDA'er want voor hen is betelnoot en ook alcohol en sigaretten verboden.